Evolutie  (6)

Toespraak in de Unie !

In het hoofdkantoor van de Unie is het een drukte van jewelste.
Vandaag houdt de nieuwe Uniecommissaris Carpenter haar eerste speech over het klimaat.
Velen onder ons weten al langer hoe gefocussed zij is op het klimaat en tegelijkertijd wordt zij omringd door lobbyisten en andere belanghebbenden die haar het nodige advies geven.
De kinderen heb ik de opdracht gegeven om hier goed naar te kijken, thuis, zodat we daarna verder kunnen met onze lessen over de evolutie.
Ook ik ging daar natuurlijk met aandacht naar kijken.

De immense zaal van de Unie liep langzaam vol met de verschillende disciplines, vervolgens kwamen de andere commissarissen, daarna commissaris Carpenter en tot slot de voorzitter.
Alles ging, naar het leek, informeel maar in werkelijkheid is de hiërarchie zeer strak.
Ik zette de tv even op pauze om mijzelf te voorzien van een o zo noodzakelijke cappuccino.
Na deze korte pauze ging het weer verder.

Uniecommissaris Carpenter was een krachtige vrouw die wist wat ze wilde en het ook op een duidelijke manier voor het voetlicht kon brengen.
Velen volgden haar ook in  de voorstellen die ze deed, overtuigd dat ze waren van de correctheid.
Maar er waren, natuurlijk, ook mensen die een andere mening hadden en dat kon zij, zeer beslist, niet waarderen.

De voorzitter nam het woord, vermeldde enkele zaken en gaf vervolgens het woord aan Mrs. Carpenter.
Even was er een kort bemoedigend applausje.
Na de gebruikelijke introductie en het bedanken van de voorzitter begon ze aan haar voordracht.
Het was in grote lijnen eigenlijk weer het bekende verhaal, de hoofdpunten daaruit zijn:
– Wij, samen, staan voor belangrijke beslissingen om de wereld, en ons voortbestaan, te waarborgen.
– Dit wordt veroorzaakt door de enorme temperatuurstijging van de laatste jaren.
– We kunnen daar alleen samen iets aan doen door onze footprint in de hand te houden.
– De CO2 uitstoot is veel te hoog en moet verder omlaag gebracht worden.
– Ook de stikstof uitstoot moet eindelijk adequaat aangepakt worden.
– Het is nu vijf voor twaalf dus moeten er snel maatregelen worden genomen anders gaat het volkomen mis.
Zo ging het nog tien minuten verder en veel commissieleden zaten te knikken en waren ijverig notities aan het maken.
Ik zette de tv uit, genoeg gehoord en gezien van steeds weer hetzelfde.
Na nog een cappuccino te hebben genomen ging ik mij nog even voorbereiden op de les van morgen en daarna naar bed.


De volgende morgen werd ik goed uitgerust weer wakker.
Na mijn gebruikelijke bezigheden zoals wassen en ontbijt ging ik richting school, ik was benieuwd naar de reacties.
De eerste leerlingen liepen er al rond en groetten mij, de lessen zouden over een kwartiertje beginnen.
Eerst nog even naar de lerarenkamer voor het laatste nieuws en wat extra overleg.

In de klas was het gezellig rumoerig, de leerlingen hadden er zin in.
Sommigen waren al in discussies gewikkeld, … ja, dat moet zo, … nee, volkomen verkeerd, … kan beter zo.
Ik hoorde het even aan en herkende precies welke leerlingen iets zeiden en besloot om het voortouw te nemen.

— Goedemorgen allemaal, goed geslapen ?
Een instemmend gemompel was de reactie.
— Ik zou graag de mening van de groep van Anneli horen, hebben jullie het gezien ?
— Ja ja, en we zijn het erover eens dat mevrouw Carpenter een uitstekende en krachtige vertegenwoordigster van ons is, ze heeft het volkomen bij het rechte eind.
Er was wat gepruttel vanuit de andere groepen.
— Prima Anneli, goed gezegd.
Nog wat meer gepruttel, kennelijk was niet iedereen het er mee eens.

— Mag ik nu Olaf en zijn groep horen ?
— Ja meester, wij hebben het ook gezien en ja, het is duidelijk dat alles gebaseerd is op de onderzoeken en de kennis van uiterst deskundigen dus voor ons is het zo klaar als een klontje, het klopt aan alle kanten.
Weer klonk gepruttel en er klonk al iets als “onzin” van enkele kanten.

— Lars, hoe denkt jullie groep erover ?
— Meester, wij hebben ons beziggehouden met de stikstof problemen en bij ons is er een beetje zorg over de beperkte wetgeving, dit zou duidelijker moeten zijn en ook strengere straffen in het vooruitzicht moeten stellen.
Het gepruttel werd nog sterker en ik besloot om die twee groepen gelijktijdig het woord te geven.

— Vania en Nea, ik heb de indruk dat jullie een beetje van mening verschillen met de andere groepen, kunnen jullie dat samen toelichten, of willen jullie samen even overleggen ?
Samen gaven ze dan ook de mening van hun groepen.
— We hebben al met elkaar gesproken en onze meningen komen eigenlijk goed overeen.
— Er klopt niets van dat mooie verhaal van mevrouw Carpenter, de cijfers die ze vermeldt over CO2 en stikstof zijn niet juist, wij hebben de indruk dat de deskundigen haar voor een ander doel gebruiken, zou het ten voordele van de “BIG ……” kunnen zijn ?
Er klonk duidelijk meer gerommel uit de andere groepen en heel zachtjes ook kreten als “leugens” en “wappie”.
— Dankjewel Vania en Nea, jullie hebben ook een hele heldere mening gegeven …… en dat mag iedereen.

— En Liv, hoe is het met jullie groep ?
— Wij hebben een heleboel gehoord maar konden er geen touw aan vastknopen, wij konden niets vinden over het concrete doel/doelen van mevrouw Carpenter, ze noemt twee onderdelen maar geen cijfers, ze heeft kennelijk ook nooit iets getest en de cijfers daarvan onderzocht, en haar footprints daar snappen wij niets van, dus ze heeft nog een hoop werk te doen, kortom, er was niets gestructureerd, een complete chaos.
Ook nu was er weer het bekende gemor.
— Dankjewel Liv, het was heel duidelijk wat je bedoelde.


— Nu steek ik even van wal en ga mijn verhaal weergeven.
— Als je ergens aan gaat beginnen kijk je eerst naar het totaalbeeld ; je zou kunnen zeggen de footprints van alle betrokken partijen zoals mensen, dieren, planten en natuurlijk de planeet met alle eigenschappen.
— Al die partijen volgen hun eigen keuzes zonder rekening te houden met footprints van de anderen.
— Aardbevingen ontstaan, vulkaan uitbarstingen ook zoals het uitkomt.
— Planten en bomen groeien, daar waar de mogelijkheden zijn zoals geschikte grond enzovoort.
— Dieren planten zich voort zolang ze kunnen.
— En, ….. dat doen mensen ook.
— Je kunt zeggen dat al die zaken doorgaan totdat de fysieke grens bereikt wordt.

— Een voorbeeld:
— Het Yellowstone park ging sterk achteruit met betrekking tot de unieke begroeiing totdat een aantal wetenschappers op het idee kwamen om de wolven daar weer opnieuw te introduceren.
— Dat was de fysieke grens voor de grote grazers die de begroeiing sterk aantastten.
— Daarna ging het in een heel rap tempo weer de goede, of gewenste, kant op.
— Dus ……. fysieke grenzen werken, niet regels !

— Het volgende:
— CO2 is één van de motoren van de levenscyclus.
— Zonder dit gas is elk leven op de planeet onmogelijk!
— Een deel van het leven op onze planeet zorgt voor de conversie van CO2 naar zuurstof.
— Een ander deel zet de zuurstof om in CO2.
— Dit is de CO2-zuurstof balans.
— Als we de hoeveelheid CO2 gaan reduceren dan krijgt de andere kant van de levensmotor, het groene deel, het steeds moeilijker, en dat is ook nog eens onze plantaardige voedselvoorziening dus ……

— En, voorlopig als laatste over CO2:
— Als wij de grote omzetters van CO2 naar zuurstof, de groene motor, steeds verder gaan omzetten in bio-brandstof, dan graven wij ons eigen, zuurstofarme graf.

— Wat betreft stikstof is het heel simpel.
— De groene motor heeft, om te groeien, vruchtbare grond nodig, de stikstof is daarvan een belangrijk bestanddeel.

De kinderen hadden ademloos geluisterd.
Het ging hier duidelijk om hun toekomst.

— Beste lieve, fijne en aandachtige kinderen.
— Volgende keer gaan we hiermee nog een stukje verder op basis van wat jullie, in de verschillende groepen hebben voorbereid.
— Kijk even goed naar de wijze waarop we, ook met het idee uit de groep, verder moeten gaan.

— Tot de volgende les.