Profus

Wie zijn wij ?

Zeventig jaar geleden was er iemand die op een leeftijd van zeventig jaar vond dat hij, of was het een zij, (ben ik even vergeten !), dus nogmaals, die vond dat achter de geraniums zitten geen optie was en daarom voor de gezelligheid, met een aantal lotgenoten, om de veertien dagen, in het lokale café, samen een kaartje ging leggen, een potje schaken of iets dergelijks.
Ja, ik weet het, ik ben een beetje lang van stof, de leeftijd zullen we maar zeggen.
In ieder geval wilde die wat afwisseling hebben bij het “achter de geraniums zitten”.
Vaak gingen de echtelieden samen
Het duurde niet lang of anderen begonnen ook interesse te tonen.
Om toch een beetje gemeenschappelijke interesse te hebben noemde men het ontstane clubje “seventy-up”… nee, we maken geen reclame ! dus niet “seven-up” !!
En met die naam werd duidelijk aangegeven voor welke leeftijdsgroep dit bedoeld was.
Maar, in de loop van het tweede jaar, ontstonden er steeds meer “troubles”.
Het leek er op dat echtelieden niet te dicht bij elkaar moesten zitten, ze begonnen ruzie te maken over valsspelen, knoeien, drankgebruik enzovoort.
Om dit op te lossen werd, na intensief beraad, besloten om de club in tweeën te splitsen maar, we wilden het wel gezellig houden dus …… twee gemengde groepen waarbij de echtgenoten altijd in de andere groep zaten.
Het werd een succes, tot op de dag van vandaag.

In die zeventig jaar hebben we, met elkaar, veel meegemaakt.
We zijn allemaal mensen die aan het laatste kwartaal van het leven bezig zijn.
Om ons heen zien we mensen ziek worden en soms zodanig dat we ons echt zorgen maken.
Gelukkig, vaak komen ze er weer doorheen en herstellen op wonderbaarlijke wijze.
Toch, ook, zijn er clubleden die het niet halen en die het laatste kwartaal moeten afsluiten.
Wij leven daar altijd met mee omdat we goed beseffen dat eens ook ons moment komt.

Maar, …….. tot dat moment maken we er wat van !
We genieten, samen met onze geliefden, familie, clubleden en andere kennissen.
Die warmte en liefde, daar gaat het toch om !

Deze tijd is wat moeilijker omdat de fysieke aanwezigheid bemoeilijkt wordt maar we weten dat die warmte en liefde voor elkaar blijft !

Overleg.

Het regende maar ik besloot me niet te laten kennen en trok dus mijn regenkleding aan en ging op weg.
Op zich viel de regen wel mee en dat was best prettig maar de auto’s die mij, zonder enig respect met volle snelheid passeerden en daarbij zorgden dat de plassen op de weg allemaal mijn kant op geslingerd werden, maakten het toch tot een uitdaging.
Gelukkig, in de wijk zelf, waren die wat minder aanwezig en konden (mochten) daar ook niet zo hard rijden.
Ruim op tijd kwam ik bij Jessica aan.
Ze had me al aan zien komen en stond in de deuropening op mij te wachten.
…. Thomas, je ziet er uit als een verzopen kat, waarom ben je niet met de auto gekomen, dat is toch een stuk comfortabeler !
Ja, dat moest ik wel toegeven maar ik had even het idee dat ik iets deed ten gunste van klimaat en mijn footprint.
…. Ik denk dat je gelijk hebt maar er was iets in me dat zei dat ik dat moest doen !
…. Ja, maar je kunt het ook overdrijven, doe je natte spullen uit dan verblijd ik je met een bak cappuccino !
Natuurlijk liet ik me dat geen tweede keer zeggen.
…. Hallo Thomas, ook weer van de partij ?

Zoals gewoonlijk was Ryan weer de eerste.
…. Ryan, ben je al weer klaar met de lunch bij Jessica of was je gewoon vijf minuten eerder dan ik ?
…. Ja, een lunch met haar was wel fijn geweest maar toen was ze nog niet thuis dus, …… ik had pech.
We schaterden het uit.
Tegelijk kwam Jessica binnen, met de cappuccino, en ze had natuurlijk alles al gehoord.
…. Ik vind dat we volgende keer maar bij Ryan moeten gaan lunchen, hij heeft toch niks anders te doen !
Wij schoten in de lach toen we zijn gezicht zagen.
Ryan trok weer een van zijn favoriete bekkies !
Toen we van de cappuccino genoten hadden en natuurlijk ook van het koekje erbij werd het tijd om aan het werk te beginnen waarvoor we gekomen waren.

We maakten ons klaar, pakten onze spullen zoals laptops enz. en begonnen de vergadering en een van de onderwerpen was de excursie, drie weken geleden, naar de Biesbosch.
Vergaderen deden we op onregelmatige tijden en vooral als er om een of andere reden behoefte aan was.

De Excursie.

We hadden afgesproken om te verzamelen op het parkeerterrein.
Dat was gewoon praktisch omdat dan mensen bij elkaar in de auto konden gaan en niet in hun eentje naar de bestemming hoefden te rijden.
We vormen samen een heerlijke groep mensen die gezellig met elkaar wat dingen willen zoals lezingen over allerlei mooie zaken of samen genieten van een concert of inderdaad een prachtige excursie die dan door bestuur en activiteiten commissie is voorbereid.
De excursie van vandaag ging naar de Biesbosch en iedereen had voor de zekerheid een paar laarzen meegenomen.
Eerst moest natuurlijk gecontroleerd worden of iedereen, die zich aangemeld had, ook werkelijk aanwezig was.
Er blijken altijd wel wat laatkomertjes te zijn maar vandaag viel het mee.
Iedereen was stipt op tijd of eerder.
Lynn, onze voorzitster, gaf het sein voor vertrek.
Uiteraard is het geen filerijden, ieder die rijdt houdt een eigen tempo enzovoort aan om veiligheid bovenal te stellen.
De eerste auto wilde net vertrekken toen de doorgang plotseling geblokkeerd werd door een scootmobiel.
Het was Finn, die hield ervan om geintjes uit te halen, dus we waren benieuwd wat hij nu weer had bedacht.
…. Hee “profussers” wil er ook iemand met mij meerijden, ik heb nog een plekje in de hondenmand achterop.
Iedereen schoot in de lach.
…. Nee Finn, vandaag niet, ander keertje misschien.
Hij wenste ons een leuke excursie en maakte ruimte om ons door te laten.
…. Tot over twee weken en geniet !
Hij woonde vlakbij en vond het kennelijk fijn om ons uit te zwaaien.
De excursie was voor hem minder geschikt dus bleef hij thuis maar hij was gelukkig erg actief.

Op weg !

 Druk !

Het bestuur had er veel werk aan !
Er kwamen een aantal bijzondere dagen aan waarop wel iets moest gebeuren.
Door de activiteiten commissie, vooral door Ryan, was al veel georganiseerd maar nu moesten spijkers met koppen worden geslagen.
Emily ging daarna de financiële zaken regelen.
Lynn opende de vergadering.
…. Allereerst het volgende: met Jill gaat het gelukkig weer beter, overmorgen mag ze uit het ziekenhuis en kan ze verder herstellen.   We sturen dan weer een bloemetje.
…. Er staan een aantal punten op de agenda en ik stel voor om met het eerste te beginnen, ons 70-jarig bestaan.

Iedereen was, zoals altijd, het eens met deze keuze.
…. We hebben gedurende die zeventig jaar genoeg gespaard om eens flink uit de band te springen.
Grote hilariteit, want natuurlijk vieren we elk lustrum en hoewel we elk jaar contributie betalen moesten we toch zorgvuldig met onze budgetten omgaan.
Lynn ging verder.
…. Ik denk dat het tijd wordt om een leuk uitje, samen met onze partners, te organiseren.
Leuk is natuurlijk altijd leuk dus iedereen was het er onmiddellijk mee eens.
Emily was wat minder toeschietelijk, zij houdt meestal, zorgvuldig de hand op de knip.
…. Lynn, wat voor een uitje wordt het en wat zijn globaal de kosten want we hebben ongeveer vijfhonderd euro maximaal te besteden.
…. Oh, dat is geen probleem, we blijven ruim binnen het budget.
…. Ik stel voor dat we naar het volgende agendapunt gaan.
…. Lynn, laten we eerst uitgebreider ingaan op het eerste agendapunt want we weten nog niets van de plannen en of het wel past voor iedereen.
Emily liet zich niet zomaar voor het wagentje spannen, ze wilde altijd eerst van de hoed en de rand weten.
Daarom was ze ook zo goed in het beheren van de financiën.
Lynn aarzelde een moment.
Je kon zien dat ze eigenlijk niet wilde.
Juist daardoor drong Emily nog harder aan.
…. Lynn, is er iets wat wij als bestuur, dus als bestuur, niet mogen weten ?
…. Dan heb ik neiging om nu direct uit het bestuur te stappen, zo kun je niet met elkaar omgaan !
Hier kon Lynn niet tegenop !
…. Het is niet mijn bedoeling om in achterkamertjes iets te regelen waarvan de bestuursleden niets mogen weten maar ik wilde jullie te zijner tijd verrassen !
…. Ik zal het nu open op tafel leggen.
Ze pakte een envelop uit haar tas, maakte die open en legde de brief voor de andere leden neer.
Die begonnen te lezen ….. herlezen ……

Iedereen was ademloos ……

Het Jaarprogramma.

Jessica opende het activiteiten overleg.
…. We hebben nog veel te doen voordat we de reservering voor het Nieuwjaars diner kunnen doen bij het restaurant.
…. Ik dacht zo dat we hetzelfde restaurant van vorig jaar zouden kunnen nemen, het was ons goed bevallen.
…. Zover ik me kan herinneren waren daarover geen negatieve berichten dus, wat vinden jullie ervan ?
Iedereen was het daar wel een beetje mee eens maar toch, misschien kon het ook wel leuk zijn om een keer een ander restaurant te nemen.
De stemmen staakten dus en we lieten dat nog even aan het bestuur over.
Jessica nam weer het woord.
…. Het jaarprogramma dat door onze deskundige Ryan is opgesteld, en dat jullie voor je hebt liggen, ziet er, zoals gewoonlijk, goed uit.
…. Kunnen we hier nog wat aan bijdragen ?
Ik was meteen klaarwakker.
…. Ik heb begrepen dat het bestuur nog een gelegenheid zoekt om samen met de partners iets leuks te gaan doen zoals bijvoorbeeld een gezamenlijke excursie of zoiets.
Mij leek dat ook goed, het was altijd een hele happening en tegelijk ook heel fijn en gezellig.
Ryan kreeg ineens spontaan een goed idee.
…. We doen regelmatig excursies naar bedrijven en die bevallen ons allen prima.   Misschien is het ook een idee om gewoon een keer naar bijvoorbeeld Avifauna te gaan, in de rondvaartboot te stappen en een gezamenlijke afsluiting met een diner ter plaatse.
…. Zelf ben ik er nog nooit geweest dat zou dus een ervaring rijker zijn.
Jessica, zo praktisch als ze altijd was, keek natuurlijk meteen naar overige zaken die voor onze groep belangrijk zijn.
…. We moeten nagaan of deze zaken, voor ieder die meegaat, ook goed toegankelijk zijn.
Ja, wij zijn wel enthousiast maar we hebben toch een sturende hand nodig.
Ik begon een beetje dorst te krijgen van al dat praten.
…. Jessica, heb je ook nog een bakkie cappuccino voor we verder gaan met deze uitputtende activiteiten.
Uiteraard was ze daarop voorbereid, ze kende haar pappenheimers, en binnen de kortste keren genoten we er van met natuurlijk iets lekkers.

De vergadering ging zo nog even door tot we de agenda af hadden.
We kenden elkaar al langer dus, gezellig !

De Excursie.

De reis naar de Biesbosch verliep zonder incidenten.
Eigenlijk ging het zoals altijd, redelijk rustig en beheerst, en altijd zonder storingen, gelukkig !
Bij het verzamelpunt, vlak bij een restaurant, stond de boswachter al te wachten.
De auto’s kwamen allemaal bijna tegelijkertijd aan zodat we niet lang hoefden te wachten.
Samen gingen we, onder aanvoering van de boswachter, naar het restaurant voor een drankje en een knabbeltje, ik natuurlijk mijn cappuccino.
…. Ik ben Emily en er is me gevraagd om jullie rond te leiden in dit gedeelte van ons natuurgebied.
…. Als we geluk hebben kunnen we ook nog genieten van het gezang van een zeldzame vogel die ik gisteren weer, voor het eerst in lange tijd, gezien heb.
…. Verder zien we natuurlijk hoe het natuurgebied zich ontwikkelt onder de sturende hand van ons bosbeheer.
…. Ik stel voor dat, als iedereen klaar is, we op pad gaan.
…. Een paar verrekijkers heb ik bij me dus, als ……. !
Enthousiast volgden we haar naar buiten waar we eerst onze laarzen aantrokken.
Het had vanmorgen nog geregend, je moest er niet aan denken wat met onze keurig gepoetste schoenen zou gebeuren zodra we door het prachtige natuurgebied gingen banjeren.
Vanuit de bomen werden we goed in de gaten gehouden door een groot aantal krassende kraaien, die verheugden zich waarschijnlijk op wat er ging gebeuren.
We trokken ons er niets van aan en deden ons best om Emily bij te houden.
Het ging goed, prachtige natuurpaden zorgden voor een gemakkelijke wandeling, ja de natuur zorgde goed voor ons !
…. Tot nu toe ging het relaxed maar nu gaan we wat meer de natuur in dus pas goed op met lopen !
Emily zorgde goed voor haar publiek !
We gingen rechtsaf, naar beneden, en ja hoor de eerste plassen en modder begonnen we te ervaren.
Onze gids was uiterst deskundig.
Ze liet zien hoe mooi alles was, van het kleinste plantje tot de reusachtige bomen.
Plotseling stopte ze.
…. Kijk daar, rechts, nog een beetje meer naar die andere boom.
Ja, we zagen het allemaal.
…. Dat is het groengerande boomkwekkertje, komt hier veel voor en heeft moeite met stil zijn.
Emily pakte een verrekijker, keek naar het mooie beestje en gaf hem vervolgens aan degene die het dichtst bij haar stond.
Ook de andere verrekijkers gaf ze nu door.
Iedereen keek vol aandacht naar het diertje, niemand had het ooit eerder gezien.

We gingen weer verder ….




Het bestuur.

Lynn keek rond.
Iedereen was nog steeds sprakeloos.
…. Ja, jullie wilden het zo graag weten !
…. Wat vinden jullie er van ?
Allen begonnen wat bij te komen.
Dit was totaal onverwacht.
Ook ik had het voorstel met stijgende verbazing gelezen.
Het was zo onverwacht en zo onvoorstelbaar dat ik het bijna niet kon geloven.
…. Lynn, hoe komt dat zo ?  Het is toch niet zomaar uit de lucht komen vallen ?   Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt !
Ook Emily, die over het geld gaat, kon hier eigenlijk niets over zeggen, geld speelde hier niet of beter gezegd …. ???
…. Lynn, weet je zeker dat hier geen financiële consequenties zijn ?  Het lijkt mij gewoon te mooi om waar te zijn !  En, wat doen we als financiën wel een rol blijken te spelen ?  Laten we alsjeblieft goede en duidelijke afspraken daarover maken !  Ook op papier !
Lynn beloofde dat en we gingen door met het volgende agendapunt.
…. Van de activiteiten commissie heb ik gehoord dat de leden de keuze voor het restaurant waar we het Nieuwjaars diner aan ons willen overlaten.
…. Een aantal vonden het restaurant van vorig jaar prima, de andere leden stelden voor om een ander te proberen.
…. Voor beiden is natuurlijk wat te zeggen.  Dus, wat is onze mening hierover ?
Voor mij was het simpel, ik had wel van een nieuwe ervaring maar met de lekkernijen van vorig jaar in mijn herinnering was er maar één keus: hetzelfde restaurant.
De anderen hadden ook zoiets en na wat we gelezen hadden in de brief van Lynn dachten we eigenlijk allemaal hetzelfde.
Lynn zou het terug melden, dan konden ze de zaken zoals menu’s, tafel indeling enzovoorts in orde maken en contacten hierover opnemen met het restaurant.

Het laatste agendapunt ging nog over de excursie naar de Biesbosch.
Het was een verrassend succes geweest en voor een paar nog een extra onverwachte ervaring.
Maar dit soort excursies bood wel perspectieven.
Hiermee sloten we de vergadering af.  
 

De Excursie.

We liepen enthousiast achter Emily aan.
Ze wist veel van de natuur en vertelde honderduit.
De bossen werden dichter en we moesten goed uitkijken waar we onze voeten plaatsten.
Soms was het slipperig, andere stukken waren beter begaanbaar maar uitkijken bleef het credo.
Opeens bleef ze staan !
Bijna botsten een paar van ons tegen haar aan.

…. Stil, luister goed !

Ergens, vanuit het bos, klonk wat gepriet en gefluit.
…. Dit is hem !
…. Is dat een hem of een haar ?
We hebben hele slimme mensen binnen onze groep !
…. Nee, het is een hem, die fluit naar z’n meisje !
…. Nog even stil en wachten, ……… komt vanzelf.
En ja, opeens barste het los.
Een prachtig concert !
De mensen met een verrekijker zochten naar de oorsprong van het geluid en ja, gevonden !
Emily sprak de naam van het vogeltje haast eerbiedig uit.
…. Dit is nu de “Flierefluiter” !

…. En omdat die zo uitbundig zingt noemt men hem ook wel de “Vrolijke Flierefluiter” !
Werkelijk een prachtig vogeltje dat zijn gelijke in ons land niet kent.
De verrekijkers gingen rond en ieder genoot van dat prachtige diertje.
Dit was werkelijk het hoogtepunt van de excursie.
…. Kijk uit !
Emily zag blijkbaar iets dat mis ging.
Sophie maakte een noodsprong en greep George bij zijn schouder.
Het uiteindelijke resultaat was dat beiden zittend in een modderplas eindigden.
Consternatie alom.

Gelukkig waren we dicht bij het restaurant waar ze Sophie en George hielpen om weer een beetje toonbaar te worden.

                    ————————



Dit is het einde van het verhaal.
Ik begrijp dat er toch iets is …… of blijft hangen …… !
Mogelijk is dat ……. ja ….. die brief.
Soms moeten mysteries gewoon mysteries blijven !

Maar, in dit geval:
Die brief was van de zoon van een vader die vijf jaar geleden was overleden.
Twintig jaar was hij actief en enthousiast lid van Profus geweest en had genoten.
Zijn zoon, belangrijk ondernemer, had een kasteel in de buurt en had ons allen, met partners, uitgenodigd om een weekend kosteloos in dat kasteel te worden ontvangen, met alles wat daar bij hoorde.
Dit uit dankbaarheid.
Zo zie je ……..