Meest recent: Onze Mooie Wereld (13)

Onze Lieve Lars (5)


Druk, druk, druk !


Het werd een week van hard werken voor de leerlingen.
Gelukkig had het schoolbestuur voor hen de aula gereserveerd, ook in de vroege avonduren.
Want, natuurlijk ging het lesprogramma gewoon door.
Maar het ging goed.
Af en toe kregen Lars en Sam ook opdrachten van onze nieuwe leiders en moesten ze soms helpen bij het schilderen of timmeren of andere klusjes.
En ja, daar konden zij zich niet aan onttrekken, de leider is de leider !
Soms zagen zij ook nieuwe gezichten die in overleg gingen met de leiders dus ze waren benieuwd.
De avond van de presentatie kwam steeds dichterbij, spannend, wat zouden ze presenteren.

De laatste dag brak aan en onze zo betrokken Lars en Sam werden door de leiding weggestuurd, ze mochten niet bij de definitieve opbouw aanwezig zijn.
Ze vonden het jammer, deden nog een laatste poging, maar de leiders waren onverbiddelijk.
Het moest voor hen ook een verrassing zijn.
Wel hadden ze de directeur van de school uitgenodigd om er bij te zijn voor het noodzakelijke en verplichte toezicht, maar hij mocht niets verder vertellen !
Er werd nog hard gewerkt.
Ook vrachtwagens kwamen nog zaken brengen !??

Het moment van de presentatie kwam steeds dichterbij.
De eerste ouders stonden al voor de deur van de aula.
Deze was nog gesloten maar het zou niet lang meer duren.
Ook onze Lars en Sam stonden al vol spanning te wachten.
Wat zouden de leerlingen allemaal uitgespookt hebben ?
En wat hadden die vrachtwagens gebracht ?

Ja, de deuren gingen open ……..
Iedereen liep naar binnen om een plekje te zoeken.
Ruimte genoeg !

Maar niet alleen de ouders waren er maar ook diverse onderwijzers die daarvan hadden gehoord.
En toch, ook wat andere gezichten ……
Veel ouders zaten met elkaar te praten over dit leuke project waar de leerlingen zo enthousiast over waren.

De lichten dimden langzaam.
Een gong klonk en heel zacht begon er wat muziek.
Het had iets bekends ……
Een spot ging aan en wierp een cirkel van licht om een leerling die aan kwam lopen.
Oooh, het was een van de leiders.
Met een rustige stem gaf hij een korte uitleg over de presentatie.
Over: “Ik ben de beste” en “Samen zijn wij de allerbesten”.
En toen: “Start de Presentatie”.
—– Er gebeurde niets —–
De mensen in de zaal keken elkaar aan.
Nogmaals probeerde hij het: “Start de Presentatie”.
Weer niets of ….. ja toch, ineens wierp een spot licht op …… ja, de andere leider die kwam aanlopen vanaf de zijkant.
Hij fluisterde wat in het oor van de spreker.
En ja, hij begreep het !
Alleen SAMEN waren zij de besten !

Samen, hand in hand, riepen ze: “Start de Presentatie”.
En ziedaar, het doek ging open !
Zo zie je, alleen samen kun je er iets van maken !

Op het toneel stonden nu de leerlingen, in een prachtige opstelling en ja, …… zachtjes begonnen zij te zingen.
Dat was wat in het begin ook al was gehoord, heel zachtjes.
Het geluid nam toe.
Ja, nu was het duidelijk !
Het ging over “SAMEN”.
Het werd prachtig en opeens het leerlingen duo, zanger en zangeres, gaven alles wat ze te bieden hadden.
Prachtige sopraan, ondersteund door de bas.
De zaal hield de adem in.
Zo mooi, hun kinderen.
Toen was het even over en verdwenen ze in de coulissen.
Dit was nog maar het begin !

Even later kwamen een paar mensen in blauwe overals en ze duwden een object voor hen uit …… oh, het waren ook leerlingen.
De leiders gaven als uitleg dat zij de transportsector in wilden, leek hun leuk.
Alles werd uitgepakt, stenen en cement, en ze verdwenen weer.
Even later kwamen bouwvakkers en begonnen snel aan de opbouw, natuurlijk weer demonstratief onhandig.
Het was ieder duidelijk wat zij wilden met hun leven.

Een bureau werd binnengebracht door de blauwe overals en ja, daar kwam iemand aanlopen, keurig in het pak, stropdas en een aktentas.
—– Nee, het bureau moest dáár staan van hem —–
Daarna begon hij meteen, onder grote hilariteit, te vertellen aan de bouwvakkers hoe het er uit moest zien.

De mensen in de zaal lagen regelmatig in een deuk want zo soepel (opzet?) ging het allemaal niet.

Een schilder, een rare kwast, kwam aanlopen en ging richting de bouwvakkers, er moesten panelen geschilderd worden.
Meteen was de stropdas man erbij, nee niet die kleur maar een andere.
De schilder draaide zich om, zag het blik met verf niet, struikelde, viel tegen het bureau en lag kermend op de grond.
De lamp op het bureau viel van de andere kant, op het vloerkleed, maakte kortsluiting en het kleed vatte vlam.

In de zaal waren kreten van ontzetting te horen maar gelukkig was de ambulance al hoorbaar in aantocht.
De leiders verzochten het publiek om te blijven zitten en niet in actie te komen dan was alles weer snel onder controle en liepen ze niemand in de weg.
Politie verscheen op het toneel, oh dat waren ook leerlingen (!), de bouwvakkers hadden inmiddels blusapparaten gepakt en konden het vuur, uiteraard niet echt, gelukkig op tijd bedwingen.
Vanuit de zijkant kwamen medewerkers van de ambulance en een arts met de brancard binnen en zeer snel lag onze gewonde en kermende schilder erop.
Het was een drukte van jewelste.

Mensen met oranje hesjes waren ook al snel present om de ontstane rommel op te ruimen.
De schade bleef beperkt.
De mensen in de zaal slaakten een hoorbare zucht van verlichting.

Maar ineens gebeurde het ongelooflijke !

Iedereen op het toneel ging bij elkaar staan.
Ook de onfortuinlijke schilder sprong snel van de brancard.

Het gezang nam toe in sterkte en de boodschap was weer duidelijk !
—– “Iedereen is de Beste” —–
—– “Samen zijn we het Allerbeste” —–

De leiders sloten samen de presentatie af met het bedanken van alle leerlingen en onderwijzers en natuurlijk ook de schooldirecteur.
Daarnaast bedankten ze ook de anderen, lokale ondernemers, die meegeholpen hadden door van alles, gratis, ter beschikking te stellen.
Iedereen, ook de leerlingen, applaudisseerden voor iedereen.
Samen, niemand uitgezonderd, hadden ze ervan genoten !

De presentatie was een succes en voor zowel de kinderen als de ouders brak een nieuwe tijd aan waarin ze veel van het geleerde gingen toepassen.

Voor Lars en zijn vriend Sam waren dit de leermomenten die hun latere leven bij de onderwijsbond zouden bepalen.


Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *