Spannend !
In de klas was het een rumoer van jewelste.
Iedereen had eigen ideeën en ze waren volop met elkaar aan het overleggen, nou ja, de een dacht er anders over dan de ander ………
Zo gaat het vaak maar dat is niet erg.
Lars en Sam kwamen binnen en onmiddellijk nam het geluidsniveau af.
Ja, nu moesten er spijkers met koppen worden geslagen.
Eerst begon ons duo met het opwarmen van de groep.
Hoe was het …… waren er verrassingen …… was er iets niet duidelijk …… enzovoort ……
En toen kwam het grote moment.
Samen, dus SAMEN, gingen ze nu de presentatie ontwerpen.
Lars kwam met het eerste voorstel; “wie wordt de leider?”
“Ja, kijk maar goed op de computer”.
Er bleken twee leerlingen goed te hebben gescoord met betrekking tot de gewenste leiderschapskwaliteiten.
Dus ………
De leerlingen zaten te kijken wat er nu ging gebeuren.
Zouden Lars of Sam de meest geschikte aanwijzen ?
Zij keken de klas in, alsof ze het ook niet wisten.
Het eerste spelletje begon.
De leerlingen snapten er even niets van maar al gauw ontstond er wat rumoer.
Sommigen keken naar Lars en vroegen zich af of hij een van hen aan zou wijzen.
Maar Hij keek een beetje onschuldig en de blik verschoof naar Sam.
Ook deze deed of hij van niets wist.
De aandacht van de leerlingen, een beetje ongeduldig, verschoof nu naar de twee in aanmerking komende leerlingen en er dreigde een tweedeling te ontstaan.
En ieder van die groepen leek een bepaalde voorkeur te hebben.
Nu was het tijd voor onze Lars en Sam om er een klein beetje sturing aan te geven.
Lars begon.
“Wat is ons thema ?”
De leerlingen keken op en toen begon het te dagen.
En enkelen van hen: “Iedereen is de beste”.
En meteen daarna kwam Sam.
“En …… ?”
Even was er stilte.
En ja, opeens begrepen ze het !
“Samen zijn we de allerbeste !”
En Sam weer :
“En …… ?”
Ze begrepen het !
“De twee kandidaten zijn SAMEN het allerbeste !”
Dus, samen kregen zij de leiding over de opbouw van de presentatie.
En …… samen moesten zij samenwerken voor de opzet !
De leerlingen begrepen er steeds meer van.
En, het duurde niet lang of zij verzamelden zich rondom hun beide leiders.
“Ik wil tekenen.”
“Mag ik zingen ?”
“Schilderen kan ik goed.”
….. Zo ging het even door en de beide leiders keken zorgelijk, wat moesten ze daarmee ? ……
De andere leerlingen zagen het wel zitten, die wisten al zo’n beetje hoe ze hun creativiteit kwijt konden maar wat moesten de leiders daarvan maken ?
Lars en Sam zagen alles met belangstelling gebeuren en besloten om de leiders een handje te helpen en gingen naar het tweetal toe.
“Wat jullie, als leiders, eerst doen is kijken wie, wat, waar ter beschikking is dus ……… ”.
Het was duidelijk en zij gingen na wat alle leerlingen wilden en konden doen.
Het resultaat was een hele lijst met leuke dingen.
“En, wat nu ?”
“Nu kunnen jullie, met al die leuke dingen, een programma maken waarmee je een heel uur kunt vullen”.
Onze grote leiders begonnen er langzamerhand al iets van te snappen maar vonden het wel een hoop werk ! Jaja !
Daar ben je leider voor !
Er werd ijverig en intensief met elkaar overlegd.
Soms een beetje te direct en dan kwamen Sam en Lars even in actie, maar over het algemeen begrepen ze het goed.
—– zal ik schilderen op het toneel of moet ik het van tevoren maken —– gaan we samen zingen of doe ik het alleen —– ik ben goed in rekenen maar wat doe ik dan op het toneel —– voetballen vind ik leuk maar op toneel —– kleding vind ik zo mooi —–
Steeds meer ideeën kwamen naar voren en onze leiders hadden daarmee heel wat om over na te denken.
Het werd tijd voor een beetje meer structuur.
Lars kwam in actie met een voorstel.
“Een presentatie heeft vooraf meestal een begin, een soort inleiding, en aan het eind een afsluiting, vaak een soort samenvatting”.
“Het middengedeelte is dan de eigenlijke presentatie”.
“En, de hele presentatie kan natuurlijk ook als een soort toneelstuk opgevoerd worden”.
O ja, voor de leiders maar ook voor de andere leerlingen werd het alweer een stuk duidelijker.
Ze werden nog enthousiaster.
—– mogen wij samen zingen —– wij kunnen de muziek maken —– wij zorgen dat de dingen op hun plaats komen —– de verlichting wil ik graag doen —–
Het animo werd steeds groter.
Lars en Sam zagen het en genoten zienderogen van de drukte, het overleg, de ideeën enzovoort, het wordt vast een prachtige voorstelling.
Regelmatig kwamen leiders en leerlingen naar hen toe om te overleggen.
Het werd duidelijk dat het wel eens een iets langere presentatie kon worden dan dat ene uur, maar knippen kon altijd nog.
En, het wordt een drukke week voor ons allen.
We zijn benieuwd hoe het volgende week gaat lopen.
Natuurlijk kunnen de ouders dan ook van de presentatie, het werk van hun kinderen, genieten.
Geef een reactie