De Receptie.
Lars was al vroeg op.
Eerst even douchen en daarna aankleden.
Gelukkig hielp zijn vrouw hem daarbij want ja, als je wat ouder wordt komen de eerste gebreken en lenigheid was ook al niet een van zijn talenten.
Niet lang geleden had hij zijn been gebroken maar dat was al aardig aan het genezen.
Zijn wandelstok kwam hem goed van pas en hij oefende dagelijks flink om de vaart er weer in te krijgen.
Vandaag was een speciale dag.
Hij naderde zijn 70-ste verjaardag, ja je wordt ouder, en hij had besloten om zijn activiteiten, als directeur van de onderwijsbond, neer te leggen.
Ter gelegenheid daarvan was besloten om een speciale receptie te organiseren voor het officiële afscheid.
Het kon een drukke middag worden.
Veel notabelen van gemeentes en ministeries zouden daar wel aanwezig zijn.
Hij trok ook zijn kostuum aan met stropdas, keurig gestreken overhemd en een bloemetje op zijn revers, natuurlijk, want het was toch een feest.
Hij zag er weer prima uit, zoals gewoonlijk, altijd pico bello, dat was hij helemaal.
Alsof hij weer gewoon aan het werk ging.
*****
Lars was zeventig jaar geleden geboren en hij groeide al gauw uit tot een klein lief boefje waar iedereen dol op was, hoewel …….
Hij had niet zo’n zin in leren omdat hij alles al wist, vond hij.
Al vroeg had hij het stopcontact gevonden en er een spijker in gestopt, resultaat, een flinke elektrische schok.
Ja, toen zat die spijker erin.
Als pappa of mamma dat zagen zouden ze misschien boos zijn ………. dus de spijker er weer uitgehaald en natuurlijk weer een schok.
Op school was een keer een verbouwing en Lars, niet dom, had even genoeg van de les en vroeg of hij in dat lokaal de vloer mocht vegen.
De docent, al lang blij, gaf toestemming, dan was hij het soms vervelende jongetje even kwijt.
Of en wat hij geveegd had was niet bekend maar het was weer even rustig in de klas.
Toen onze lieve Lars weer wat ouder was ging hij de technische kant op maar natuurlijk was het nog steeds, het nu iets oudere, jongetje dat alles beter wist en eigenlijk leek het daar ook wel een beetje op.
Maar, op een gegeven moment, was er weer wat gebeurd wat de docent niet beviel en werd hij de klas uitgestuurd.
Maar, hij vond dat niet eerlijk en was echt een beetje boos.
Om daar uitdrukking aan te geven zocht hij naar iets om dat te doen.
En ja, hij vond een stuk ijzer en het volgende moment was hij in het fietsenhok en met het elektrisch lasapparaat laste hij een paar fietsen aan elkaar.
Maar, hij was beslist niet dom, alleen, hij kon er niet tegen als hij door anderen op een oneerlijke wijze behandeld werd, zeg maar werd bedonderd.
Dan kon hij echt nog steeds boos worden, zoals dat werk in een garage.
Daar was een klant die hen al een paar keer niet betaald had en hen nu weer met een of ander smoesje een bepaald akkevietje wilde laten doen.
Onze lieve Lars zei dat er nog een rekening openstond maar die klant ging op de gebruikelijke toer en dat het binnenkort betaald zou worden.
Inwendig kookte Lars maar hij liet niets merken.
Maar ……… het was nu de laatste keer en ………
Hij maakte het in orde maar verwijderde ook de olie uit het motorblok.
Die klant heeft daarna weer niet betaald maar Lars wist wel hoe het met de auto ging want hij is nooit meer geweest.
Maar, hij was niet dom.
Een aantal jaren later werkte hij in de elektronica en verzorgde hij de programmering van computers voor grote klanten, banken en universiteiten wereldwijd.
Door al de contacten die hij daarmee kreeg, ook tijdens de welbekende manager meetings, werd het hem min of meer duidelijk hoe de wereld, en met name de financiële wereld, werkte.
Hij kon niet tegen leugens en bedrog en besloot daar, hoe klein dan ook, iets aan te doen.
In zijn vrije tijd begon hij met economie en constateerde dat er bepaalde zaken niet meegenomen werden in het lesprogramma, en het leek opzet.
Dat was zijn volgende stap, samenwerken met een psycholoog die een goede vriend van hem was.
Beiden werkten daar hard aan en kwamen tot zeer duidelijke en opmerkelijke conclusies.
Door een aantal toevallige (?!), ik geloof niet zo in dat soort toeval, gebeurtenissen kwam hij in contact met de onderwijsbond, het klikte, en hij kreeg een baan aangeboden die hij, na wat doorvragen, accepteerde.
In diezelfde tijd kwam de SCHAAP-periode tot een eind, één grote, wereldwijde, puinhoop van leugens en bedrog achterlatend.
SCHAAP had de filosofieën van het neoliberalisme en malthusianisme gevolgd waarvan toen, rond 1960, al bekend was dat het in een puinhoop zou eindigen, en zo geschiedde.
Het betekende een extra uitdaging voor onze lieve Lars maar hij had zijn inzichten goed op een rijtje.
Samen met zijn grote vriend bracht hij het onderwijs weer op orde.
Het eens zo goede onderwijs, dat langzaam verworden was door de invloed, en vooral ook het geld van de neo’s, tot brainwash instituten waar de jonge mensen met hun nog niet volwassen hersenen, uitstekend konden worden gevormd (of misvormd) om de SCHAAP doctrine te verbreiden.
Dank zij Lars werd dat weer gecorrigeerd en konden jongeren weer echte kennis opdoen en mochten ze ook vragen stellen en kritiek uiten.
De waarheid en correctheid stonden weer bovenaan op de agenda van de opleidingsinstituten en niet het geld.
Hij werd steeds enthousiaster.
In de volgende hoofdstukken gaan we daar verder op in.
Gelukkig dat we mensen als Lars hebben.
Geef een reactie