Thuis.
Rudy was net wakker geworden.
Hij had gedroomd en probeerde dat een beetje te reconstrueren.
Of dat enige zin of nut heeft, is de vraag, maar het was zo indringend dat hij er toch steeds aan moest denken.
Vaag kwamen allerlei beelden opnieuw bij hem op.
Sommige mooie maar ook steeds weer een aantal, soms wel heel erg, gruwelijke.
Daar schrok hij dan weer enorm van.
Hij probeerde al die beelden vast te leggen.
Misschien was het wel een boodschap.
Steeds ook weer die gruwelijke.
Hij stond op en begon aan zijn ochtendritueel.
Wassen en plassen.
Overhemd passen.
Stropdas om en klaar is Kees …. ehh …. Rudy.
Lekker opgefrist, maar toch … , ging hij naar het ontbijt.
Stil piekerend verorberde hij het fruitje, boterhammetje kaas, en als laatste zijn bekende cappuccino.
Toch wilde het niet vlotten !
Hij trok zijn jack aan en ging door de achterdeur de tuin in om een frisse neus te halen.
Het was inderdaad niet warm, hier en daar was het zelfs een beetje wit door de lichte vorst.
De winter kondigde zich heel rustig en sereen aan.
Dit maakt het mooi, heel mooi.
De natuur, de schepping, de hele evolutie, heeft echt prachtige resultaten gecreëerd.
Op hetzelfde moment realiseerde hij zich weer de verschrikkelijke beelden die hij in zijn droom gezien had.
Dit hoorde niet bij de evolutie !
Het werd door mensen, bepaalde mensen, veroorzaakt.
Hij liep nog even verder maar die gedachten lieten hem niet los.
Na een kwartiertje rondlopen, in de frisse natuur, was het genoeg en besloot hij weer naar binnen te gaan.
Ik was bezig aan mijn nieuwe hoofdstuk van de fictie en ik kwam er niet helemaal uit.
Om een beetje te relaxen haalde ik even een cappuccino en keek naar buiten hoe de prachtige natuur zich ontwikkelde.
Allerlei vogels hadden het druk met hun dagelijkse werkzaamheden en in het water sprongen vissen enthousiast omhoog om dat ene insectje te pakken.
Ja, de lente is een mooie tijd.
Plotseling !
… Caval …
Ik kijk rond in mijn werkkamer, niemand te zien !
Weer !
… Caval …
… Ik ben het, Rudy !
Als zoiets gebeurt dan ben je meteen van je stuk gebracht !
Ik ben een schrijver, van ficties, en dan opeens wil de hoofdpersoon van die fictie, Rudy, een gesprek met me aangaan !
Gekker moet het niet worden !
Maar ik pas me aan, ik ga mee in die fictie, mijn ficties hebben altijd wel iets aparts.
… Ja, Rudy, wat is er ?
… Ik zit een beetje in een spagaat.
… Aan de ene kant probeer ik, door de geldstroom omgekeerd te gebruiken, te zorgen dat het geld weer bij makers komt en niet bij de graaiers en profiteurs en dat lukt me eigenlijk buitengewoon goed.
… Aan de andere kant heb ik het idee dat er iets mist, dat ik niet alles goed waarneem.
… Dat wordt eigenlijk veroorzaakt door mijn droom van vannacht.
… Het lijkt erop dat ik iets te doen heb.
… Het voelt als gestrest, hoe pak ik het aan ?
… Jij, als 103-jarige, hebt daar toch wel ervaring mee ?
Ik ben schrijver, geen psycholoog, ik kan wel een fictie schrijven maar dan ook de hoofdpersoon psychisch ondersteunen …….
… Rudy, je klinkt inderdaad een beetje gestrest en misschien zou je kunnen overwegen om een weekje vakantie te nemen.
… En vooral, al je zakelijke bezigheden thuislaten en daar verder ook totaal geen aandacht aan besteden.
… Gewoon een weekje weg, beetje druk bezig zijn met van alles, tennissen, zwemmen, sauna, natuurwandeling, herten spotten, enzovoort.
… En ….. niets zakelijk ! ….. thuislaten !
Kennelijk had ik hem voldoende advies gegeven want hij bedankte mij en was weer weg.
Even later zag ik hem, ik ben per slot van rekening de schrijver van de fictie, naar zijn telefoon lopen en ……..
ja, hij belde Marit, zijn vriendin, dus het vakantietje zou wel doorgaan.
Ik vond dat ik vandaag wel genoeg gedaan had en pakte de fiets om de mooie omgeving en natuur te verkennen.
En natuurlijk ook een beetje zweet eruit werken.
——
… Kijk eens Rudy !
… Wat is er Marit ?
… Dit mooie plantje, het is zo schitterend, zelden zoiets gezien.
Samen bukten ze zich om het goed te kunnen bekijken.
Hun vakantie brachten ze door in een bungalow vlak naast een, door de overheid benoemd, natuurgebied.
Het was “natuur”-lijk het bekende type grote bloembak dat beheerd, aangelegd en onderhouden werd door een aantal hobbyisten en andere overheidsdienaren.
“Natuur”-lijk had de natuur daar niets te zeggen.
Overigens, dat moet gezegd worden, het was wel prachtig, maar Natuur (?!).
Marit had een plantenboekje gepakt en was het aan het opzoeken.
… Ja, hier heb ik het, oh wat bijzonder !
Rudy keek mee.
… Het is het “blauwgroene laafblad” !
… Ach, moet je kijken, er staan er nog veel meer !
Beiden genoten ze van dat prachtige plantje dat ze zojuist ontdekt hadden.
Maar, het hoorde hier eigenlijk niet thuis.
Er kwamen mensen aan.
Snel gingen Rudy en Marit weer aan de wandel en deden net of ze niets gezien hadden.
Stel je voor dat die hobbyisten of ambtenaren erachter kwamen !!
Dan kregen natuurlijk de boeren weer de schuld.
Samen genoten ze nog een tijdje van het heerlijke vakantieweekje.
Het ging zo snel !
Geef een reactie