Inleiding !
De huidige situatie geeft heel veel mogelijkheden om te schrijven over de meest uiteenlopende gebeurtenissen.
Naar aanleiding hiervan heb ik gekeken naar mijn eerdere publicaties, boeken en verhalen, en ik kwam bij mijn eerste verhaal op deze site al tot opmerkelijke resultaten.
Dat verhaal, “Big Pharma, Vriend of Vijand”, bleek al veel samenhang te vertonen met datgene wat nu plaatsvindt.
Iedereen die dat wenst te zien kan het gewoon vrij lezen op mijn site.
Nu ga ik beginnen aan een volgend verhaal, uiteraard weer een fictie, maar misschien, tussen de regels door, wel iets van de hedendaagse werkelijkheid.
Maar, het blijft een fictie, zoals gewoonlijk op mijn site !
Druk !
Rudy zat in zijn glanzende rode jaguar naar wat documenten te kijken en zo af en toe wisselde hij ook een paar woorden met zijn chauffeur die ook behoorlijk op de hoogte was van de activiteiten van Rudy.
Ze konden even niet verder rijden en eerlijk gezegd genoten ze er ook wel van.
Gestrestst gedrag en haast – haast – haast, zoals sommige mensen vertonen, daar deden ze niet aan mee.
De organisatie constructie die Rudy opgezet had om geld vanuit de bekende belasting ontwijk paradijzen terug te leiden naar de mensen die de verdiensten uiteindelijk produceerden, bleek goed te werken.
Ook het gebruik van de bekende liefdadigheidsconstructies om belastingen te ontwijken bleek rendabel, de overheid had hiervoor goede wetgeving geleverd.
Niet iedere genieter van gratis bonussen, intrest en winstuitkeringen bleek daar overigens enthousiast over te zijn maar dat was uiteraard niet zijn zorg.
Het werkte vlekkeloos en in feite op precies dezelfde wijze waarop zij hun geld binnenhaalden, alleen, de omgekeerde richting.
Opeens begonnen de kinderen enthousiast te lachen, schreeuwen en te wijzen in een bepaalde richting.
En ja, daar verscheen het fenomeen, waar Washingtown ook bekend om stond, “DE SCHAPEN”.
De kinderen stonden te springen en te dansen.
Steeds meer van die wollige pluizenbollen verschenen.
De straten liepen helemaal vol.
En, de handjes van de kinderen konden daar maar niet vanaf blijven en de schaapjes waren wel wat gewend, zeker als dat aaien van die zachte kinderhandjes kwam.
Langzaam trok de kudde door de straten, door “Hunter-lane”, “Cuckoo-lane” en verder naar de eindbestemming; het heerlijke gras van “Forest-edge”.
De honden zorgden er voor, op instructie van de herder, in welke richting de schapen moesten lopen.
Toch wel knap hoe die herder dat voor elkaar kreeg.
Hierbij liep de herder achter de kudde om te zorgen dat er geen schaapjes achterbleven.
De kinderen waren uitgelaten.
Dit schouwspel vond regelmatig plaats en de mensen in Washingtown noemden zo’n dag dan, heel logisch eigenlijk, “sheep-day” en de herder werd door hen mr. Shaap genoemd, vond hij heel leuk !
Maar vandaag was er nog meer aan de hand.
Één keer per jaar vond de grote verkiezing plaats van het “Crown-Schaap”.
Diegene, de herder, die het beste schaap had gepresenteerd tijdens de testen, uiteraard samen met de hond, die mocht het jaar daaropvolgend meedoen met de internationale testen bij de WSO, “World Sheep Organization”.
Uiteraard deed iedere herder daar het uiterste om dat te bereiken.
Toen de optocht voorbij was gingen ze weer op weg naar de belangrijke afspraak die Rudy voor geen goud wilde missen.
Deze afspraak was door Rudy zelf op deze dag vastgelegd omdat hij daar een speciale bedoeling mee had.
Het reed gemakkelijk en het duurde dan ook niet lang voordat ze bij de dependance van ………. Hoe heet die organisatie ook alweer ??
Zo af en toe ben ik mijn actieve herinnering een beetje kwijt.
Schijnt ook bij bestuurders vaker voor te komen !
What the F*ck !
Och, laten we het hier maar bij houden, “What F*ck Organization” ofwel WFO.
Daar kan ik het, in dit verhaal, wel even mee doen !
Het leuke is, dat bij deze organisatie een broer van onze schaapsherder werkt, als bestuurder, en hij heet ………… Mr. SWAAP.
Ze hebben niet zoveel contact met elkaar, je kunt zelfs zeggen dat ze elkaar niet mogen.
Het zijn totaal verschillende karakters.
Maar goed, Rudy heeft daar natuurlijk het een en ander te doen op zakelijk gebied.
Ze kwamen er mooi op tijd aan en Rudy stapte uit en liep op zijn gemak naar de receptie.
De chauffeur vond zijn weg wel.
Het was redelijk vroeg en de assistent van dhr. Swaap vroeg of Rudy nog even geduld kon hebben.
Een cappuccino met een knabbeltje, daar werd snel voor gezorgd.
Mooie tijd om nog even wat te lezen.
Hij keek in z’n tas en pakte het boek, waarvan hij zo onder de indruk was.
Al eerder had hij dit helemaal uitgelezen maar hij was nog steeds verbaasd over de hoge mate van actualiteit.
Ja, Edward Mandell House was zijn tijd ver vooruit.
Rudy was zo geconcentreerd aan het lezen dat hij niet in de gaten had dat er iemand achter hem stond totdat … ahum.
Daar was dhr. Swaap.
…. Mooi boek hè Rudy ?
Ze lachten en gingen naar zijn kantoor.
Geef een reactie