Vertrouwen (5)

Hoever zijn we ?

Vandaag heb ik een dagje zonder excursies.
Deze zaken heb ik verplaatst naar morgen zodat ik nu de tijd heb om de binnengekomen rapportage te bekijken.
Maar eerst een goed ontbijt om wakker te worden.

Het is iedere keer weer genieten van de heerlijke gerechten die de mensen in dit land te bieden hebben.
Vooral ook het fruit is heerlijk, ik ben een echt fruitmens, ’s-morgens.
Na de afsluiting met mijn rituele cappuccino verdwijn ik naar mijn kamer.

Er is al flink wat rapportage binnengekomen dus ik kan vooruit.
Eerst even een selectie van de verschillende gebieden en dan beginnen met, het noordelijke stuk van beide landen.
Wat mij hierbij opvalt is dat bijna alle berichten positief zijn en er geen moeilijkheden verwacht worden omdat er flink veel alternatieven voorhanden zijn en het bovendien niet zo dicht bevolkt is.
Dus dat laten we even.

Het middengebied in beide landen is een andere zaak.
Er is duidelijk een grote afhankelijkheid van de gemeenschappelijke rivier, daarover zijn de zorgen het grootst maar op dit moment loopt alles voorlopig nog goed.
Maar, er zijn wat zorgen over andere zaken, notabene in beide landen.
Wat mij opvalt zijn bepaalde klachten die, zover ik het nu kan beoordelen, veel te maken hebben met gezondheid.
Dus, een nader onderzoek is belangrijk, in beide gebieden.
Hierbij moet ik weer denken aan de chemo en de pharma.

In het zuiden is het anders.
Het zoetwater tekort dreigt daar erg dichtbij te komen.
Maar, men heeft daar ook geleerd om met die tekorten op een creatieve manier om te gaan.
Daar waar het kan heeft men bijvoorbeeld het kweken van speciale aardappelen overgenomen.
Deze heeft men bij ons ontwikkeld en die kunnen wat beter tegen een klein beetje zout.
Verder heeft men ook de kust voorzien van zoutminnende culturen zoals diverse palmbomen maar ook andere gewassen.
En, dat verraste mij, men had kennelijk ook mijn boek gelezen over een nieuwe methode om zoet water te produceren uit zout water.
Op diverse plaatsen had men daardoor permanent voldoende zoet water.
Maar natuurlijk kunnen daarmee niet voor dat hele gebied de problemen worden opgelost.

Nadat ik de nodige notities had gemaakt en nog even snel een kleine lunch had genomen nam ik contact op met Ametsa.
Ik wilde naar een gebied waar een aantal reacties vandaan kwamen die mij veel zorgen baarden !

Gelukkig was hij thuis.

Eerst vertelde ik hem van het gebied.
— Oh, dat is, …… en hij noemde een paar namen.
— Ja, die heb ik gezien in die berichten.
— Nou, het is heel simpel, dat gebied is niet toegankelijk, voor niemand !
— En als ik er nu wel naartoe wil ?
— Ook dan nog kom je daar niet, het is volkomen afgesloten en bewaakt !
— Kunnen we ook naar …… en ik noemde weer een moeilijke naam ?
— Ja, daar kunnen we naartoe maar laat ik duidelijk maken dat er geen sluiproute naar dat gebied is !
— Oké, dan ga ik maar verder met mijn andere werk.
— Tot morgen Ametsa, prettige avond.
— Ook zo Caval, groetjes.

Maar, ik laat mij, zoals gebruikelijk, niet zomaar van mijn idee afbrengen.
Ik nam contact op met het secretariaat van de president en vroeg of er nog een plekje was.
Alleen president Amta bleek bereikbaar.
De meeste van die betreffende commentaren gingen over het gebied in Ametsa, dat kwam goed uit.
Dus, meteen er naartoe, met de documenten.
Ik kon gewoon binnenlopen.
— Goedemiddag Amta.
— Ja, ook goedemiddag Caval, ben benieuwd waar je nu weer voor komt.
Ik glimlachte even.
— Voor onderzoek wilde ik naar een bepaald gebied …..
— O ja, ik snap het al, daar mocht je niet in.
— Eh ja ……
— Even heel duidelijk, …… daar mag niemand in, ook jij niet !
— Maar …
— Nee !
— Dan ga ik nu naar huis en stop ik hier !
Het bleef even stil en ik zag hem nadenken.
— Caval, ik wil graag dat je blijft en doorgaat, ik zal je wat uitleggen.
Ik bleef afwachtend naar hem kijken !
Hij keek me aan.
Toen vertelde hij me wat er gebeurd was.

Een samenvatting van zijn verhaal geef ik hier.
— Ca. 40 jaar geleden vond hier een staatsgreep plaats waarbij een groot deel van onze familie, ook van Toivo, het leven lieten, samen met heel veel burgers.
— Een of andere figuur met grootheidswaanzin, ik noem geen naam, had een grote kring van medewerkers om zich heen verzameld en besloot die staatsgreep te doen.
— Geen enkele empathie, geen verstand van zaken, gewoon een onbenul, veel leugens en een onbegrensde fantasie.
— Wat hij wel heel goed beheerste was de techniek om mensen aan zich te binden, die vervolgens alles wat hij verordonneerde gewoon uitvoerden, schaapjes !
— Hij had kennelijk ook wat gelezen over het “WW2 Groszraumkartell” en op soortgelijke wijze wilde hij onze regio ook gaan beheersen.
— En, op een bepaald moment wilde hij ook boeren uit bepaalde regio’s verwijderen, wat die mensen, die daar al generaties lang werkten, niet leuk vonden.
— Om toch zijn zin te krijgen vroeg hij aan de farma om een organisme te ontwikkelen dat de productie van de boeren onmogelijk zou maken, zou vernietigen !
— Uiteraard, de schaapjes, deden wat hen gevraagd was en het nieuwe organisme werd met behulp van de nieuwste technieken, zoals bijvoorbeeld CRISPR, gecreëerd.
— Vervolgens werd het door drones over het gewenste gebied verspreid.
— Resultaat: het organisme vernietigde alle vegetatie ter plaatse en daardoor al die betreffende boeren failliet.
— Maar, het organisme zelf kon niet meer verwijderd worden, alle bestrijdingsmiddelen bleken ineffectief, het gebied was onbruikbaar en gevaarlijk.
— Zonder voldoende testen is elk middel op dat gebied een bedreiging voor leven en gezondheid.
— Daarom is het gebied permanent afgesloten.
— Tot zover.

Voor mij was het zover duidelijk, de rest zou wel komen en ik ging me weer bezighouden met mijn opdracht.


Nawoord:

Na deze, de zoveelste, gebeurtenis en alle leugens had de bevolking er genoeg van en benaderde omzichtig Amta en Toivo.
Het corrupte systeem, gebaseerd op leugens, had zichzelf al in hoge mate verzwakt.
Zoals bekend zal een systeem dat opgezet is door en voor leugenaars uiteindelijk door die eigen leugenaars belogen worden en instorten.
Dus het ging gelukkig sneller dan verwacht en onze presidenten werden met veel enthousiasme binnengehaald.
Tot zover.