Meest recent: Onze Mooie Wereld (13)

Vertrouwen (3)


Onderzoek !

Voordat ik het regeringsgebouw verliet kreeg ik van de receptie een brief.
Het bleek van de beide presidenten en die vroegen mij om even langs te komen.
Dus, zo gezegd zo gedaan.
Door iemand van de receptie werd ik er heen gebracht.
Met het nodige respect kwam ik het kantoor binnen.
Tot mijn verrassing toonden zij ook respect naar mij.

— Goedemiddag Caval, blij dat je nog langskomt.
Ik wist even niet wat ik moest zeggen en knikte wat.
— Wij hebben je gevraagd in verband met iets waar we, ondanks onze inlichtingendiensten, niet echt goed achter kunnen komen.
We spraken nog wat verder over de situatie en op een gegeven moment noemden ze een naam.
Ik schrok !
Daar had ik wel een actieve herinnering aan.
Ze zagen mijn reactie.
— Wil je dat meenemen deze week ?
— En graag heel voorzichtig.
Dit wil ik beslist in het onderzoek meenemen.
— We hebben Ametsa daarover natuurlijk niet ingelicht, dit blijft onder ons.
— Hij zal je vanaf morgen rondleiden, uiteraard ook naar een paar mooie zaken !
We praatten nog even hartelijk na voordat ik naar mijn hotel terugging.
Natuurlijk ging ik daarna nog wat rondwandelen totdat ik trek kreeg in mijn diner.

De volgende morgen, toen ik weer helemaal klaar was kwam Ametsa al aan.
— Goedemorgen Caval, we gaan deze dag een paar gemakkelijke en mooie dingen doen, halverwege zijn we uitgenodigd bij een chemisch bedrijf dat onder anderen kunstmest produceert.
Meteen begon er bij mij een lampje te branden !
— Dat heb je snel geregeld Ametsa, zal wel een drukke week worden !
Hij lachte even naar mij.
— Let’s go !
 
Het ging, zoals verwacht, voorspoedig.
Als eerste kwamen we in een landbouwer dorp om te zien en ervaren hoe het daar aan toe ging.
En uiteraard ook welke voorzieningen of ideeën er waren als het te droog was.
Mensen bleken heel creatief, hadden reservoirs, zouden voorlopig geen problemen hebben.
Al heel lang was er sprake van een bestuur en de gebouwen, van heel lang geleden, stonden er nog steeds en ook in gebruik.
Was prachtig, verbazingwekkend veel hout, en kunstig bewerkt.
We kregen daar een lokaal drankje en een knabbeltje en na een gezellig en vruchtbaar onderhoud met de bestuurder gingen we weer op pad.

Op weg naar het chemische bedrijf.
Ik voelde een ongemakkelijke spanning.
Ja, laat ik hier, voorzichtig, maar mijn volle aandacht op richten.
Het kon wel eens een belangrijk onderdeel blijken te zijn van mijn hele aanwezigheid in dit land.

Vroeg in de middag kwamen we aan bij dit grote complex.
De receptie was op de hoogte dat we zouden komen dus waren we al snel bij de directeur, dhr. Sölter.
Hij was een enthousiaste man die ons met veel plezier rondleidde.
Het was groot, enorme machines, enorme opslag tanks, kortom ik was onder de indruk van wat ik zag.
Aansluitend gingen we weer naar zijn kantoor.

— Hoe vond u het mijnheer Caval.
— Ik vond het enorm maar laten we elkaar tutoyeren, dat maakt het gemakkelijker.
— Vooral die enorme opslag ketels of tanks, is dat allemaal kunstmest ?
— Nee gelukkig niet, dat zou te gevaarlijk zijn, nee, de meeste opslag is voor water en oplossingen.
— Naast kunstmest maken we ook verschillende chemische verbindingen ten behoeve van andere bedrijven zoals de pharma.
Het leek duidelijk dat het bedrijf geen grootverbruiker van water was.
Enthousiast vertelde hij verder over het belang van dit bedrijf voor de regio en het land.
— Ja, weet je Caval, naast onze producten hebben wij ook veel stagiaires van de universiteit en betalen we een deel van hun budget.
— De studenten zijn uiterst belangrijk voor ons aller toekomst.

Meteen ging er ook weer een lampje bij mij branden.
Ja, het was een vaker voorkomend bekend recept.

Ametsa viel hem bij.
— Hij hielp ons ook regelmatig, als alle bedrijven eens zo met ons omgingen zou het er heel anders uitzien.

Na ons nogmaals vriendelijk te hebben verteld dat het voor hem een plezier was om met ons kennis te maken en rond te leiden verlieten we fabriek met een goed gevoel.
Ametsa vroeg ik om nog even langs de rivier te rijden zodat ik dit prachtige complex ook van de andere kant kon bewonderen.
Er was een brug vlakbij zodat we dat inderdaad prima konden en ik maakte wat foto’s.
Ik bewonderde luidruchtig de skyline maar zag en filmde, met mijn kleine hoge resolutie videocamera, ook andere zaken.
Daarna gingen we terug naar het hotel.
We spraken af om een dag over te slaan, voor evaluatie.



Even een kort nawoord.

Toen de naam van Sölter werd genoemd moest ik onwillekeurig denken aan WW2 waarin iemand met diezelfde naam de blauwdrukken ontwierp voor de Duitse organisatie, op basis van “Das Groszraumkartell”.
Daarom schrok ik ook zo.
Die organisatie was gebaseerd op het leiderschap van de pharma en de chemo.
En, enkele jaren na die verschrikkelijke oorlog, werd de basis gelegd voor de EU, met medewerking van en …… ,  een bijna gelijke structuur als die van Sölter.

En, vandaag was de rondleiding door de chemische fabriek door iemand met “toevallig” dezelfde naam.
En ik dacht toen ……… “Nee, toch niet weer”.

Tot zover.





















’s-Morgens

Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *