Het groepsproces !
Na die twee bijeenkomsten voelde ik mij niet zo gelukkig.
Ik had twee behoorlijk tegengestelde situaties meegemaakt en het was me niet duidelijk hoe daarmee om te gaan.
Het leek mij een goed idee om mijn vriendin Zoey eens te raadplegen, dan zag ik haar eindelijk ook weer eens een keer.
Ze had psychologie gestudeerd met als speciale richting: groepsprocessen.
Toevallig kwam dat nu goed uit.
Ik had daar totaal geen verstand van, ik had meer verstand van technische zaken, maar ze wist die dingen altijd heel goed aan mij uit te leggen zonder al te veel moeilijke woorden.
Om niet voor niets te gaan belde ik haar eerst nog even, ze was gelukkig thuis.
Dus, nu op weg.
Voor het stukje naar haar huis nam ik de fiets.
Het houdt je fit en, dat vind ik wel leuk, het is sneller dan wanneer ik een ander vervoermiddel neem.
Tegen de kou had ik me lekker warm aangekleed en een heerlijke wollen muts opgedaan.
Genietend van de buitenlucht en de bospercelen waar ik doorheen kwam ging het vlug.
Af en toe zag en hoorde je weer dat de vogels ook genoten.
Na een half uurtje was ik bij de woning van Zoey, stalde mijn fiets en belde aan.
Bijna onmiddellijk ging de deur open alsof ze had staan wachten.
— Hoi Zoey, daar ben ik dan.
— Dag Jac, leuk dat je weer eens komt kijken, ik dacht al dat je me vergeten was.
Ik lachte ontwapenend en een klein beetje schuldbewust naar haar.
Samen gingen we naar binnen.
Het was daar heerlijk behaaglijk warm zodat mijn wangen al snel begonnen te gloeien.
— Jac, cappuccino ?
— Oh, heerlijk !
Nadat we, op de bank, even lekker gekletst hadden, cappu en koekie, kwam het moment waarvoor ik hier was.
We gingen aan de tafel zitten, Zoey haalde er nog snel twee boeken bij en ik begon te vertellen wat ik de afgelopen tijd ervaren had.
Over de meeting met Jace en al die anderen in nette pakken, die ja-knikkers, daar omheen.
En dan die bijeenkomst in de fabriek, eigenlijk haast gezellig, zonder dwang posities maar wel vastbesloten om het beste voor de bevolking te doen.
Zoey luisterde aandachtig, af en toe knikte ze, soms mompelde ze iets van ja-ja maar ze onderbrak mij niet, ik kon gewoon verder vertellen.
Toen ik mijn verhaal af had keek ik haar aan, waarschijnlijk met duidelijke vraagtekens in mijn ogen, want ze begon meteen.
— Jac, ik lees daar natuurlijk ook wel over en vorm daarmee mijn eigen mening.
— Wat je me nu vertelt geeft mij het idee dat er meer aan de hand is.
— Die Jace en zijn ja-knikkers, daarvan heb ik het idee dat het leidende figuren zijn in het schandaal, zij willen alle macht naar zich toe trekken en iedereen moet maar doen wat zij willen.
— Luke is in zijn bedrijf de echte leider en gedraagt zich ook als zodanig.
— Een echte leider dringt zich niet op maar geeft de credits aan zijn medewerkers en stimuleert ze om er het beste van te maken.
— Dat zijn dan inderdaad ook de besten !
— Ik zal je wat vertellen over groepsprocessen ….. ja, ik zie je kijken, ik zal het in begrijpelijke taal doen.
Toen begon ze het uit te leggen en ik luisterde ademloos, zonder onderbreken, naar haar.
Zo duidelijk had ik het nooit gehoord.
— Jac, zoals je weet leven wij in een overwegend marktgerichte maatschappij, in de praktijk, geldgericht.
— Gelukkig, voor de aarde en de bewoners daarvan, zijn er ook mensen, bedrijven, die dat een stuk minder hebben, zoals de fabriek waar je was.
— Marktgericht, geldgericht en machtgericht is een drietal dat vaak samengaat, samenwerkt.
— Vooral de “drive” van bedrijven om tot het uiterste te gaan om een maximale omzet en winst te halen ten koste van het product, of waarvoor het product voor bedoeld is.
— Dat is eigenlijk “korte-termijn-denken”, zo snel mogelijk en zoveel mogelijk scoren.
Ik keek haar een beetje schalks aan …..
— Nee, dat bedoel ik niet Jac, houd je een beetje in !
Gehoorzaam deed ik wat ze vroeg maar wel met een soort pruil lipje.
Ze ging weer verder.
— Dat korte-termijn-denken kom je bij een aantal grote en zeer grote bedrijven tegen.
— Je ziet dan dat ze producten aanbieden die zeer mens- en milieu onvriendelijk zijn.
— De chemie is daar een voorbeeld van, die promoten en verkopen onder anderen gifstoffen voor de landbouw die in steeds grotere hoeveelheden nodig zijn om de productie te halen.
— Medicijn fabrikanten stimuleren het gebruik van middelen, hoe ongezonder de afnemers, des te meer omzet, zij worden ook geholpen door de toenemende hoeveelheid gifstoffen in ons voedsel, met alle gevolgen en nieuwe ziektes die daardoor zijn ontstaan.
— GMO ontwikkelaars die bijvoorbeeld planten modificeren en wel zodanig dat die tevens gifstoffen aanmaken tegen andere planten (en mensen?).
— Daarnaast heb je natuurlijk ook de vaak grote bedrijven die gewoon hun afval in het milieu dumpen.
— Ik wil er niet aan denken wat dat uiteindelijk betekent en nog gaat betekenen voor onze kinderen en kleinkinderen.
Bijna ademloos had ik zitten luisteren.
Toch was nog niet alles duidelijk.
— Zoey, wat doet Jace in dat plaatje.
— Oh, dat kan tamelijk eenvoudig zijn, je hebt mensen die uitstekende makers zijn, anderen die geboren leiders zijn, weer anderen die kleine of grote crimineeltjes kunnen worden.
— Enkelen daarvan verenigen al die eigenschappen in zich en weten hoe ze die foute fabrikanten achter zich kunnen krijgen.
— Dat soort mensen vind je overal, ook bij de controlerende en toetsende overheid.
— Een akkoordje is dan snel geregeld zoals ik ook al aangaf in een eerder verhaal bij dat corrupte bedrijf in Hambrug ….. nee, niet Hamburg !
Er restte mij nog één vraag.
— Zoey, ik heb een paar keer meegemaakt dat ik constateerde dat, bij een groot bedrijf, er jaarlijks kostenposten door schades van miljoenen waren die voorkomen hadden kunnen worden.
— Tijdens overleg met de belanghebbenden bleek dan dat er een zeer grote behoefte was om dat op te lossen.
— Enkele dagen later werd ik dan gebeld met de mededeling dat het niet door kon gaan omdat een van de betrokken partijen dat niet wilde.
— Ik heb het daar wel eens met je over gehad, dus nu we het toch over groepsprocessen hebben ……
— Oh, ja, ik weet wat je bedoelt.
— Denk eens aan de partij die de schade afhandelt, die afdeling, dat bedrijf, die mensen ……
— Die werken daaraan en lossen het, iedere keer, weer op, dat is hun boterham.
— Die zullen jou zo lang mogelijk tegenhouden want anders zijn zij hun baan kwijt.
Ik was perplex, dat kon toch niet waar zijn ! …. Daarmee kon je de hele innovatie of vernieuwing lang blokkeren !
— Ja Jac, dat zie je op allerlei plaatsen in de maatschappij, het veilig stellen van je eigen positie, in allerlei vormen.
— Denk daar maar eens over na.
— Ik denk dat je nu genoeg weet om verder te gaan, dus nu naar de cappu !
Nog steeds was ik onder de indruk maar ik wist inmiddels ook wat ik hierna ging doen.
Geef een reactie