Meest recent: Onze Mooie Wereld (13)

De Goden – (1)


Uiteraard is dit verhaal ook weer een fictie.
Elke gelijkenis met de werkelijkheid is de perceptie van de lezer.


Overleg !


De limousine stopte voor de ingang van het Grand-Ritul centrum.
Niemand wist precies wat daar gebeurde maar regelmatig waren er bijeenkomsten, waarschijnlijk van hele belangrijke mensen.

De chauffeur stapte uit, keek om zich heen met tegelijkertijd een hand in zijn zak.
Toen hij niets bijzonders zag liep hij naar de andere kant van de auto, keek nogmaals rond en opende het portier.
De ruimte achterin was groot, comfortabel en van veel  gemakken voorzien.
De man die uitstapte zag er prima verzorgd uit, een toonbeeld van gedistingeerdheid.
Hij knikte even minzaam naar de chauffeur en liep de trap van de ingang op.
Personeel van het centrum stond hem daar al op te wachten.
Er waren al een aantal mensen binnen en, naar mijn indruk, kwamen er nog twee door het hek aan rijden.
Ook zag ik meteen dat er meer mensen op strategische plaatsen stonden opgesteld, dat waren waarschijnlijk bewakers of zoiets.
Er moest wel iets bijzonders aan de hand zijn.
Eenmaal binnen werden ze meteen naar de speciale vergaderruimte gebracht waar al van alles klaargezet was en een kelner hen voorzag van wat ze wensten.
Blijkbaar waren ze bekenden van elkaar en bovendien zeer gewend aan deze exquise behandeling.
Meteen liepen ze naar elkaar en begonnen hun conversatie, geanimeerd.
De persoon die zojuist binnen gekomen was had kennelijk een andere status want het werd meteen iets rustiger, allen knikten naar hem en de groep verzamelde zich geleidelijk rondom hem.
Hij was duidelijk het middelpunt.
Nog twee anderen kwamen binnen en sloten zich ook aan, na te zijn voorzien van een cappuccino.

Op een gegeven moment, of er een signaal was weet ik niet, ging iedereen naar de eigen, ruime en comfortabele, plaats aan de ronde tafel.
Ook daar stonden, bij ieder, wat drankjes en flesjes klaar en zelfs knabbeltjes of snoepjes.
In het midden van de grote ronde tafel stond een prachtige schaal met daarop iets wat leek op een grote glazen of kristallen bol, of misschien een soort vaas, het was mij niet geheel duidelijk.
En … voordat iemand ging zitten, knikte die daarnaar.
Mogelijk een soort ritueel van de club.

Het werd stil.
De Grote Leider nam het woord.
— Ik ben blij dat iedereen tijd heeft gevonden voor deze belangrijke bijeenkomst.
Toen ik die stem hoorde wist ik wie hij was.
Ik had me eerst ingelezen over deze bijeenkomsten met hun Grote Leider, dit was Jace, nu wist ik het ineens.
Hij was zeer bekend op het wereldtoneel en aktief op veel gebieden.
— Er gebeurt op dit moment veel op en in onze wereld.
— Allerlei zaken waar we, ieder van ons afzonderlijk, geen invloed op hebben.
— Dat is ook de reden waarom we ons georganiseerd hebben zoals het nu is.
— Fijn dat iedereen zich zo betrokken voelt.
— Onze organisatie bestaat uit veel leden, en ongeveer drie duizend van hen hebben een vooraanstaande plaats in de maatschappij.
— Het heeft ons ongeveer dertig jaar gekost om zover te komen maar het is de moeite waard.
— Daardoor zijn wij in staat om de wereld vooruit te helpen, daar waar anderen falen.
— Toch zijn er altijd weer mensen die uitsluitend gericht zijn op het persoonlijke, ego-gerichte, succes en daar moeten we zo snel mogelijk tegen optreden.
— Anders woekeren dat soort ideeën steeds verder en er zijn mensen die daar weinig weerstand tegen hebben en al snel meelopen met de hype.
— Alleen door dat aan te pakken kunnen wij van de wereld een collectiviteit maken waar mensen gelukkig kunnen leven.

Er ontwikkelde zich een spontaan applaus ten teken dat de leden het daar volledig mee eens waren.

— Ik zou nu graag horen hoe het er bij ieder van jullie aan het ontwikkelen is.

De aanwezigen knikten en het leek erop dat zij precies volgens een bepaalde volgorde aan het woord kwamen, dus niet spontaan, zoals wij weleens in een vergadering meemaken, nee, volgens een bepaalde routine, althans, daar leek het op.
Velen van hen gaven aan dat alles ongeveer volgens plan verliep maar enkelen signaleerden een wat problematischer verloop.
Hier werden automatisch (!?) wat notities van gemaakt en aan het einde zou hierop worden teruggekomen.
Zo ging het altijd en het werkte perfect.

Het was tijd voor een korte pauze waarbij ieder de benen kon strekken en nog wat andere zaken ten uitvoer kon brengen.
Er werd weer wat gepraat onder het genot van een cappuccino of iets dergelijks.
Toch was er al die tijd iets wat ik niet kon benoemen.
Het was anders dan wat ik gewend was, ik kon het echt niet benoemen.
 

Toen de pauze afgelopen was ging iedereen weer naar de eigen plaats.
Het overleg kon weer beginnen.

Jace nam het woord weer.
— We hebben waargenomen dat er twee gebieden zijn waar de voortgang wat moeizamer is.
— Een van die gebieden is Brufin, dat ligt in de deelstaat Alfira.
— Het andere gebied is Oymar.
— In beide gebieden is veel verzet tegen de werkwijze zoals wij die toepassen en, die, zoals wij weten, eigenlijk de enige methode is om tot een, voor mensen, gelukkige collectiviteit te komen.
— Dat verzet moeten we opheffen.
— We hebben besloten om dat op de gebruikelijke wijze te doen en dan is dat probleem weer snel verleden tijd.
— Iedereen bedankt voor de inbreng.
— Geniet nog even van wat lekkers en tot de volgende keer.

Hiermee was de vergadering ten einde en kon iedereen weer voldaan huiswaarts keren.
De chauffeurs waren inmiddels gewaarschuwd.


Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *