Meest recent: Onze Mooie Wereld (13)

Evolutie  (9)


De Afsluiting !

In het theater van de stad Vaerlo werd alles voorbereid voor de eindejaar voorstelling van de studenten.
Dit vond elk jaar plaats en was de afsluiting van het laatste schooljaar, daarna begonnen ze aan de volgende fase van hun jonge leven zoals bijvoorbeeld universiteit,  bedrijfsleven of nog andere zaken.
De afgelopen examenmaand hadden ze intensief gestudeerd en gerepeteerd en dit was dan de kroon op hun werk en ….. het telde ook mee voor het PR-examen.
Natuurlijk was dit een soort afsluitend feest waarbij en waarvoor niemand een onvoldoende zou krijgen.
Morgen was het zover, dan konden ook hun ouders zien wat ze gepresteerd hadden.

Het theater begon er steeds mooier uit te zien, het wordt beslist een prachtige voorstelling.

De volgende dag was de ingang van het theater al in volle glorie te bewonderen.
Veel lampjes, versiering en daartussen overal foto’s van de examen kandidaten, echt feestelijk.
In de stad was dit een bekende gebeurtenis en veel mensen keken daar naar uit en hadden ook de kaartjes daarvoor al gekocht.
Het was altijd een verrassing wat de studenten nu weer zouden uitbeelden.
Mensen genoten van koffie, cappuccino, thee of een glaasje met iets sterkers.

Achter de coulissen was het ook een enorme drukte.
De studenten, met al het andere personeel, deden hun uiterste best om de “PR” voorstelling goed te laten verlopen.

Het signaal dat de voorstelling ging beginnen klonk en de mensen namen de laatste slok of nog snel een koekje en begaven zich naar de theaterzaal.
Tegelijkertijd klonk muziek, geheel in stijl met de voorstelling.
Al bij voorbaat waren de mensen enthousiast en iedereen was uitgelaten en nieuwsgierig.
Toen iedereen binnen was werd de verlichting gedimd en klonk een vrouwenstem.
Eerst heel zachtjes en geleidelijk aan steeds duidelijker.
Het leek iemand die een zaal met mensen toesprak.

Langzaam werd het toneeldoek transparant.
Een vrouw achter een katheder sprak een zaal vol mensen toe, het leek wel het parlement.
En, toen werd het duidelijk, dat beeldde mevrouw Carpenter uit, over het milieu.
Opeens een kreet uit het publiek, …. Anneli …..
Een moeder had haar dochter ontdekt.
En toen, ook andere moeders herkenden hun kinderen in het parlement.
Meteen barstte het enthousiasme los, ja, de voorstelling kon niet meer stuk.
Mevrouw Carpenter hield een vurig betoog over het klimaat, de CO2 …….. maar plotseling ……. stokte haar stem.

Een andere stem nam het over ….. en uit het publiek klonk een vrouwenstem ….. Vania.
In het parlement stonden mensen op en wilden opstappen.
De zaaldeuren van het parlement leken te zijn gebarricadeerd, ze konden niet weg.
Vertwijfeld keken ze rond.
Uiteindelijk gingen ze weer naar hun zitplaatsen.
Het was trouwens leuk om te zien hoe dat met “PR” werkte.

Het was Vania die, al die tijd al, op de plek stond van mevrouw Carpenter.
De kritische Vania, die zich, samen met Nea en Liv, niet door haar om de tuin lieten leiden en gewoon naar de feiten keken.
Fel hield ze het betoog over de feiten die niet klopten en tegelijkertijd hoe andere departementen daarmee sjoemelden en subsidie gaven aan bedrijven die het milieu en de natuur sloopten of vergiftigden.
Die eindeloos bomen kapten voor de zogenaamde bio-centrales die extreem verontreinigend waren.
Dit was even in tien minuten want de voorstelling moest verder.
Ze een oorverdovend applaus want de mensen wisten dat het klopte.

Langzaam dimde de verlichting en kwam daarna weer geleidelijk tot volle sterkte.
De muziek kwam op en op de achtergrond klonk lawaai dat alsmaar luider werd.
Het gordijn werd weer transparant en de straat werd zichtbaar en het leek …. Ja, ….. er kwam een demonstratie aan.
Gele hesjes, groene paraplu’s, een enorme drukte.
Ja, en ook politie en militairen die meeliepen.
langs de kant stonden ook verschillende soorten handhavers maar die leken niet te willen ingrijpen.
Ze kwamen dichterbij.
Hee, daar is Lars …… en Regnar ……. en …… De ouders en het publiek waren met stomheid geslagen.
De studenten in de groep zwaaiden naar hun familie.
Met z’n allen liepen ze richting het parlement.

Het gordijn werd donker en het signaal voor de pauze klonk.
Iedereen begaf zich naar het restaurant om even een beetje bij te komen van de emotie.

En, zoals bij de vorige voorstellingen ook het geval was, iedereen was even enthousiast, en niet alleen de ouders.
Toen dan inderdaad het signaal weer klonk haastte iedereen zich weer naar de zaal.

Er gebeurde iets onverwachts.
Het bleef stil en langzaam ging het gordijn omhoog.
Daar stonden alle kinderen naast elkaar.
Ze stonden daar en bleven de zaal in kijken.
Het was doodstil, je kon een speld horen vallen.
Toen kwam er, heel langzaam, een spandoek naar beneden.
Hier en daar hoorde je een snik.
Op het spandoek stond de tekst:

                 Lieve Ouders,
Laat ons niet alleen met die CORRUTTEN.

Het bleef nog even stil en het gordijn ging langzaam weer naar beneden.
Er klonk nog even gesnik.

Zachtjes kwam de muziek weer op.
Ook het lawaai van de demonstranten was weer hoorbaar.
Het gordijn werd transparant en we liepen nu, samen met de kinderen mee.
Er ontstond wat consternatie toen we bij het parlement aankwamen.
Daar was al een andere groep.
Snel werd begrepen dat ook die demonstreerden en het duurde niet lang voordat het duidelijk werd dat zij daar kwamen vanwege de CORONA.

Natuurlijk ….. dezelfde politici die het klimaat en de natuur aan het verpesten waren ook de verantwoordelijken voor deze crisis.
Gezamenlijk trokken we op naar het parlement.
Daar aangekomen begonnen de spreekkoren, eerst nog wat ongecoördineerd maar geleidelijk meer in harmonie met elkaar.

Luister ….. zelfs de mensen in de zaal gingen meedoen.
Het groeide aan tot een machtig spreekkoor.
Ook deze mensen zouden het vanaf nu niet meer accepteren.

Het gordijn werd geleidelijk weer ondoorzichtig.
De muziek verstilde.
Het gordijn ging weer langzaam omhoog.
Daar waren de kinderen met het spandoek weer.

                 Lieve Ouders,
Laat ons niet alleen met die CORRUTTEN.

Ditmaal was het publiek niet meer stil te krijgen.
De kinderen zwaaiden en de ouders riepen hun namen.
Nee, ze zouden hun kinderen niet uitleveren aan die CORRUTTE politici.



Lieve mensen,
Dit is weer het laatste hoofdstuk van dit verhaal.
Natuurlijk, er komt weer een nieuw verhaal !

Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *