Wie, Wat, Waar, Vriend of Vijand ?
In vorige verhalen ben ik begonnen met één specifiek onderdeel en daarvan gaan onderzoeken of het “Vriend of Vijand” is.
Het kostte mij steeds meer moeite om dat te bepalen omdat veel aspecten zowel het een als het ander betreffen.
Ik heb besloten om een ander uitgangspunt te kiezen om het voor mezelf duidelijker te krijgen.
In een uitzending over het hindoeïsme in deze tijd werd ik getroffen door een aantal uitspraken:
- Wij zijn het contact met onszelf kwijt.
- Wij zijn het contact met de ander kwijt.
- Wij zijn het contact met de natuur kwijt.
Het contact met onszelf kunnen we krijgen door tijden/periodes van stilte, mediteren, zen, dit zijn termen die vaak gebruikt worden om aan te geven dat we ons helemaal op onszelf, ons innerlijk richten en de minder belangrijke, zoals materiële zaken, even terzijde schuiven.
Juist in deze periode kunnen velen dit van nabij ervaren, anderen hebben het juist extreem druk.
Het contact met de ander vinden we terug in verschillende filosofieën, al bekend vanuit de oudheid, zoals bijvoorbeeld Socrates en, ook later, nog vele anderen.
Socrates schreef over Ethiek meer dan 2000 jaar geleden en, het was toen al bekend, het is de basis van de democratie.
Essentieel daarbij zijn de volgende aspecten:
– De ander is gelijkwaardig aan jezelf.
– Heeft ook dezelfde rechten en plichten.
– Wel is ieder mens verschillend in velerlei opzichten. (gelukkig !!)
Ook in deze periode ervaren wij dat, ondanks isolatie, de contacten, op afstand, intensiever zijn geworden.
Dit komt ook in de volgende hoofdstukken regelmatig ter sprake.
Het contact met de natuur vinden we terug in onze omgang met de natuur.
Staan wij boven de natuur of zijn wij er een deel van.
Als wij er een deel van zijn, waar ik zeer stellig van overtuigd ben, dan moeten wij er respectvol mee omgaan en vooral niet slordig of arrogant.
In de huidige tijd en in de nabije toekomst ervaren we veel gevolgen van het gebrek aan contact met de natuur en het gebrek aan respect.
Ook hierover schrijf ik uitgebreid in de volgende hoofdstukken.
Hoe passen wij in het totaal ?
Als wij om ons heen kijken, naar alles inclusief onszelf, dan valt één aspect op.
Alle organismen hebben tenminste één zeer sterke eigenschap die hen op dat gebied superieur maakt ten opzichte van alle andere organismen.
Sommigen kunnen in arctische omstandigheden overleven, anderen hebben een ultra sterke smaak- en geur ontwikkeling, weer anderen overleven kilometers onder het aardoppervlak, anderen zijn kampioenen in snelheid, anderen weer in kracht en anderen in waarnemen.
Mensen kunnen zich hierbij op geen van die gebieden meten met de anderen.
Er is één uitzondering: de grootte van onze hersenen.
Juist dat aspect maakt ons in bepaalde opzichten sterker dan de andere organismen.
Het is tegelijkertijd onze grootste valkuil.
Dat wij in bepaalde opzichten sterker zijn geeft ons het volkomen foutieve idee dat we, altijd, het sterkste zijn.
Ja, wij zijn in staat om onze tekorten min of meer te compenseren of te camoufleren, soms tot in het extreme.
Maar, wij kunnen niet voorbij de grenzen die ons door de natuur zijn opgelegd.
Daarbij maken wij onze, soms gigantische, fouten.
Het compenseren van onze tekorten en de enorme fouten die we daarbij gemaakt hebben vormen nu de basis van onze maatschappij.
Om deze fouten te kunnen herstellen is een grote inspanning noodzakelijk omdat al die oorzaken en gevolgen enorm verweven zijn in onze hedendaagse maatschappij.
Het is niet simpelweg een correctie die nodig is, nee onze hele maatschappelijke structuur en visie daarop zou daarvoor moeten veranderen en aangepast worden.
Hoe langer ik daarover nadenk hoe grootser de noodzakelijke inspanningen blijken te zijn.
Maar, dank zij de inhoud van onze gezamenlijke hersenpannen, kunnen wij daarin slagen.
Het wordt gewoon onze volgende, maatschappij (!?), revolutie.
Laten we nu gewoon een klein beetje, een beetje klein, beginnen.
Vroeger, lang geleden, was er een boerengezin dat zich uitstekend kon redden.
Ze hadden het niet gemakkelijk, ook niet de luxe van tegenwoordig, maar voor die tijd prima.
Ze kweekten hun kropje sla, wisten af en toe een konijn te verschalken en gebruikten wat graansoorten en kruiden om op te kauwen.
Na een tijdje kwam er nog een gezin bij in de buurt en daarna nog een paar en het groeide uit tot een gemeenschap waaraan ieder zijn/haar deel bijdroeg. Men zorgde gewoon voor elkaar.
Eigenlijk was dit het voorbeeld van de ideale communiteit, uiterst democratisch en ieder zorgde voor ieder en men lette ook op elkaar.
Ook kende je elkaars zwakten en sterkten en men maakte daar over en weer gebruik van.
Deze gemeenschap was een duidelijk voorbeeld van mensgericht denken en handelen !
De mensgerichte maatschappij waarin alles ten dienste stond van het ondersteunen van elkaar in allerlei situaties.
Tegenwoordig is dat duidelijk anders.
Wij zijn door onze individuen, rituelen, geschiedenissen enz. zover gekomen dat het individu in veel opzichten niet belangrijk meer is en ook niet als zodanig gerespecteerd wordt.
Door veel stromingen wordt het individu gemanipuleerd en gehersenspoeld en zodanig beïnvloed dat de unieke eigen mening en het creatieve denkvermogen volkomen ondergesneeuwd raken.
In sommige situaties wordt nadenken zelfs niet op prijs gesteld en zijn mensen verworden tot productie apparaten.
Bij bepaalde bevolkingsgroepen wordt nadenken volkomen onderdrukt, zelfs op straffe van ….
Ook marketing en communicatietechnieken zijn daarin heel verfijnd.
Daarbij heb ik van dichtbij de effecten kunnen meemaken van zorgvuldig geplande communicatie.
Toentertijd schrok ik van het gemak waarmee deze technieken, binnen één overleg, een totale ommekeer bereikten van eerder heel vast ingenomen en uitontwikkelde standpunten.
Nu ben ik zeer alert op dat soort situaties en zelfs dan …….
De gevolgen van deze technieken zijn duidelijk en voor ieder die wil, zéér zichtbaar !
Uit deze maatschappij is de mens als doel verdwenen.
De maatschappij is niet meer mensgericht en zelfs niet individu gericht, nee, de mens is verworden tot een productiemiddel in de handen van enkelen.
Een voorbeeld dat nu, op dit moment, gebeurt.
Men (!?) zorgt dat mensen aan de onderkant van de samenleving komen en/of blijven.
Vanuit die uitzichtloze situatie zijn mensen snel bereid om van alles aan te pakken om het leven en de omstandigheden iets te verbeteren.
In die situatie bied je mensen werk, hard werken, in gevaarlijke omstandigheden.
Zoals bijvoorbeeld op de katoenvelden en in de kleding industrie met chemicaliën en zonder bescherming, enorme vervuiling/vergiftiging, ook van de omgeving en daarbij ook nog (veel te) lage lonen.
Veel andere voorbeelden zijn gemakkelijk te vinden.
Totaal mensonwaardig !
Maar, dit is slechts een klein aspect van dit soort beleid.
Alleen de korte termijn !
Zodra we dit gaan bekijken met een lange termijn visie dan gebeurt er iets heel anders.
De vervuiling/vergiftiging gaat cumuleren.
De leefomgeving is niet langer leefbaar, totaal vernietigd en ongeschikt voor mensen en natuur.
Dat wat ooit geproduceerd werd bestaat daar, en daarmee ook elders, niet meer.
Ook de kortzichtige, korte termijn denkende, rijken kunnen dan niet meer aan hun gerief komen.
Mensenmassa’s zullen zich nog meer gaan verplaatsen naar gebieden die op dat moment nog niet aangetast lijken te zijn.
Enzovoort !!
Dit was even een korte impressie van datgene wat op dit moment gebeurt en zou kunnen gebeuren.
Hierna volgen een aantal hoofdstukken waarin ik toelicht, met uitgewerkte voorbeelden, wat ik bedoel.
De Natuur.
Deze heeft zich gedurende miljoenen jaren kunnen ontwikkelen.
Met vallen en opstaan, grote, kleine en ultrakleine aanpassingen is het geworden wat het tot voor kort was.
Overal had de natuur zich aangepast aan de lokale en regionale gebiedseigenschappen.
In droge gebieden ontwikkelden zich cactussen die hun vocht lang konden vasthouden.
Aan bepaalde kusten werden door de natuur mangroven ontwikkeld die letterlijk met hun voeten in zout water stonden en in staat waren om sedimenten vast te houden.
Verder op het land zorgde de natuur voor waterstromen vanuit de bergen waardoor zich op het vlakkere land enorme bossen konden ontwikkelen.
In het water kwamen allerlei soorten dieren die perfect in die situatie konden leven.
Op het land weer andere soorten die liepen of vlogen.
En vooral niet vergeten dat er ontelbare veel kleinere organismen waren zoals de bacterie en het virus.
Een van de grootste en belangrijkste eigenschappen van de hele ontwikkeling is de soorten rijkdom.
Als je zorgvuldig naar de oerwouden kijkt dan zie je dat het niet een homogeen geheel is maar een cultuur die uiterst divers is.
Allerlei soorten organismen, ook planten en dieren horen erbij, leven daar naast elkaar in een uiterste diversiteit.
Dit is niet per ongeluk.
De natuur heeft dit ontwikkeld, in die miljoenen jaren, om tot een zo stabiel mogelijk, heterogeen, ecosysteem te komen en je kunt de bewijzen zien dat het daarin goed geslaagd is.
Dit is de meest natuurlijke en best continueerbare samenstelling die er bestaat en ……. bestaan kan.
Zelfs, in deze complexe samenleving, bestaan er ook waarschuwingssystemen om elkaar op de hoogte te brengen van mogelijke, voor de soort, vijandige aanvallen.
Bekend hierbij is de acacia en de giraf.
Zodra een giraf knabbelt aan een acacia dan brengt die de anderen in de omgeving op de hoogte.
Die scheiden vervolgens een stof uit die de giraf niet kan waarderen waardoor deze zijn eten verderop moet zoeken.
De Mens.
Wij zijn een deel van de natuur, een heel klein deel.
Maar voor ons geldt precies hetzelfde.
Eigenlijk zijn wij, op kleine schaal, een kopie van de natuur.
Wij, ons fysieke lichaam, bestaat uit een enorm aantal minuscule cellen die ieder op zich een eigen functie vervullen.
Ook daar geldt weer dat er een enorme diversiteit van cellen is die in perfecte harmonie samenwerken.
Die cellen, met hun eigen functionaliteit, werken samen met anderen en de groep die zij op die manier vormen heeft ook weer een eigen specialiteit.
Om wat praktische voorbeelden te geven: er zijn spiercellen die samen een spier vormen, levercellen die samen de lever vormen enzovoort.
Dit is een eenvoudig voorbeeld, het menselijk lichaam is vele malen complexer.
Denk aan het systeem voor de aanvoer van energie en de afvoer van afvalstoffen, tot op celniveau !
De besturing van dat alles, ook tot op celniveau !
Enorme pomp installatie met vertakkingen tot op celniveau.
Het bijzondere van dat pompsysteem met alle buizen is dat zowel de toevoer van stoffen die voor de cel belangrijk zijn alsook de afvoer van afvalstoffen via datzelfde buizenstelsel gaat, de hele logistiek vindt plaats d.m.v. één systeem.
Het wordt zelfs gebruikt als buizenpost, allerlei signalen worden doorgegeven door hormonen en dergelijke.
Stel je voor dat in onze samenleving er maar één buis je huis in kwam en dat zowel je drinkwater als het riool als het regenwater en het aardgas door diezelfde buis kwam en ging.
Naast het besturingssysteem bestaat er een extra signalering en bewakingssysteem via allerlei stoffen om het totale lichaam te beschermen tegen velerlei aanvallen van buiten.
Ingewikkelde waarnemingsmogelijkheden met onze zintuigen.
Bovendien heeft ons lichaam een geheugen dat bovendien ook nog opgebouwd is door onze ouders, voorouders enzovoort, dat eerdere ziekteverwekkers feilloos herkent en de signalen weer doorgeeft om dezen op te ruimen.
Ons lichaam is vele malen efficiënter dan onze samenleving en ……… er zijn geen managercellen.
Elke cel doet op de eigen plek wat nodig is.
Ja, er is een rekencentrum ten behoeve van allen.
En ook in het rekencentrum doet elke cel datgene wat op die plek nodig is.
Geen enkele cel heeft een totaaloverzicht.
Kennelijk zijn managers in een zo’n uiterst complexe samenleving onnodig of zelfs ongewenst.
Mens en Natuur.
De mens beschouwt zichzelf als meester over de natuur.
Zonder enige echte kennis over het totaalplaatje dat zorgvuldig door de natuur werd opgebouwd gaat hij zijn gang.
Allerlei delfstoffen worden aan de natuur onttrokken, soms van vele honderden meters diepte en dat wat niet nodig is dump je er gewoon in de buurt.
Grote verontreinigingen van olie, chemicaliën enzovoort.
Het leven op de planeet lijkt totaal ondergeschikt aan de onkunde van de mens.
In het oerwoud groeien planten en bomen waar kennelijk behoefte aan is dus, het gemakkelijkst is alles omhakken, uitzoeken wat je wilt hebben en de rest platbranden.
Totaal gebrek aan respect en selectiviteit.
Het volgende wat gebeurt is grote gebieden gebruiken voor de voedselproductie van mens en/of dier.
En weer, omdat het gemakkelijker is, niet een diversiteit maar grote oppervlakken met monoculturen.
Natuurlijk krijg je daar problemen omdat de natuur zijn best doet om daar diversiteit in aan te brengen.
Schoffelen zou een mogelijkheid zijn om het te beheren maar de mens, in zijn onkunde, vindt spuiten met chemicaliën sneller en het kost minder moeite.
De natuur brengt uiteraard planten in stelling die daar beter tegen kunnen of door de natuur aangepast.
De reactie van de mens is duidelijk, meer en zwaardere chemicaliën. Enzovoort …. Enzovoort.
Maar de natuur heeft nog veel meer en veel slimmere methoden in de aanbieding maar daar komen we straks aan toe.
Eerst de chemicaliën.
Het is niet meer dan logisch dat een deel van deze stoffen in dat product komen wat wij, of onze dieren gaan eten.
Zwaardere bespuiting resulteert in meer van die stoffen in het voedsel.
De mens heeft geen flauw idee wat daarvan de gevolgen zijn.
Wel blijken er regelmatig overeenkomstige ziektes op te treden bij groepen mensen die met die chemicaliën werken.
Ook lijken, bij mens en dier, die dit voedsel eten, veranderingen op te treden in het algeheel functioneren bijvoorbeeld verminderde vruchtbaarheid.
Maar nogmaals, de mens heeft geen flauw idee waarmee hij bezig is en wat de consequenties kunnen zijn.
Vervolgens wordt er ook gemanipuleerd op het niveau van de genen: de GMO.
Ook daar heeft de mens geen idee wat dat voor hemzelf en voor de natuur als geheel betekent.
Om dus goedkoop, snel en gemakkelijk voedsel voor mens en dier te kweken stapt de mens over op enorme velden met monoculturen.
De enorme risico’s zijn duidelijk als je een beetje nadenkt.
Hopelijk een ervaring rijker door de corona kunnen we een volgende pandemie zien aankomen waarbij onze voedselplanten een aanvaller meemaken in de vorm van een bacterie of schimmel etcetera.
Prachtige kansen voor deze aanvaller: velden vol, kilometer na kilometer, allemaal monocultuur, een beetje wind en ja …… dit keer geen oogst !
Bestrijdingsmiddelen daarvoor …….. dat kost veel tijd.
Honger zou onze volgende pandemie kunnen zijn.
Mens en Gezondheid.
Lang geleden, als de mens hoofdpijn kreeg, kwam de lokale kruidendeskundige een handje speciale blaadjes brengen om op te kauwen.
Een tijdje later was het dan over, door welke oorzaak dan ook en het proces was klaar.
Later werd het beroep verder ontwikkeld en tegenwoordig zijn een groot aantal zaken te behandelen, fysiek en/of met medicijnen.
Er is één groot verschil.
Vroeger was men meer mensgericht.
Tegenwoordig bijna uitsluitend winstgericht.
Daardoor worden enorme fouten gemaakt waarvan de effecten nu nog nauwelijks zichtbaar en/of bewijsbaar zijn maar die later beslist grote gevolgen gaan krijgen.
Veel onderzoek naar oorzaken en gevolgen van bepaalde aandoeningen worden gedaan in universiteiten en ziekenhuizen die door ons, met ons geld zijn opgezet.
Big Pharma maakt van deze enorme instituten met hun specialisten en uitgebreide kennis infrastructuur gebruik door wat betaalde research te laten doen.
Het nieuw te ontwikkelen medicijn hoeft niet te genezen (voorkeur!) maar wel de gevolgen van de aandoening beperken (kwaliteit van leven!).
Resultaten worden gepatenteerd door Big Pharma wat merkwaardig is ! (ontwikkeling en uitvinding in een overheidsgefinancierde instelling!).
Maar, daarna komt het.
Het circus rond het valideren komt op gang, om het nodige bewijs te verzamelen dat het een voldoende werkzaam medicijn is.
Het hoeft niet werkzaam te zijn voor de gehele populatie maar wel voor een substantieel gedeelte ervan.
Dit is tevens een valkuil waar we later op terugkomen.
Belangrijk bij die metingen is natuurlijk dat de laboratoria op een integere wijze hun werk doen, sommigen, zoals recent aangetoond, doen dat weleens heel creatief !
Daarna beschikt Big Pharma over een medicijn voor gebruik in bepaalde situaties.
Zij hebben het patent en daarmee de mogelijkheid om daarvoor een prijs te vragen die hen goed uitkomt, dikke winst oplevert !
Naarmate het medicijn dichter bij leven-of-dood van de patiënt komt wordt de bereidheid groter om een hogere prijs te betalen en daarmee de winst sterker te vergroten en …. kun je het dan niet betalen, dan ga je gewoon dood !! Big Pharma kent geen medelijden !
Ook zijn er soms onverklaarbaar (winst!) grote prijsverschillen voor dezelfde medicijnen tussen verschillende landen.
De winstgerichtheid leidt ook tot andere gevolgen.
Als eenmaal een medicijn is gevonden dat helpt om de aandoeningen te beheersen bij voldoende patiënten dan zal Big Pharma niet zo snel meer in een nieuwe ontwikkeling stappen want op deze wijze komt voldoende geld binnen.
Wel zal men aandacht besteden aan de verdere ontwikkeling van hetzelfde medicijn om daarmee nieuwe patenten (alleenrecht!) te verkrijgen (en geld!).
Nu komen we terug op de valkuil hiervan.
Met dit systeem probeert Big Pharma zo groot mogelijke winst op te strijken dat betekent dat zij proberen, een zo groot mogelijke populatie tot (permanente!) gebruikers van hun medicijnen te maken.
Het resterende deel van de populatie wordt geen gebruiker en blijft last houden van de aandoening en verzwakt of sterft terwijl het andere deel sterker blijft.
Het resultaat, op de langere termijn, is een zwakkere populatie die bepaalde medicijnen moet gebruiken en een rest die procentueel afneemt.
Dit is het recept voor het creëren van een monocultuur.
Ook de gifstoffen in het voedsel doen hun verzwakkende werk.
Daardoor ontstaat een intrinsiek zwakke populatie.
Bij een uitbraak zoals het corona kunnen in die gevallen veel meer slachtoffers vallen! Een SuperPandemie!
Het beste wat wij voor onszelf en onze kinderen kunnen doen is meer respect voor de natuur en voor onszelf en voor onze naasten!
MENSGERICHT en NATUURGERICHT !!