Gezellig !
Zo af en toe heb je wel eens een leuk meevallertje.
Een journalist maakt contact en kent een heleboel mensen, in alle lagen van de bevolking.
Op een gegeven moment werd ik gebeld door iemand die mij weleens had gezien en met me had gepraat over onze wederzijdse interesse gebieden, Jaxon.
Of ik zin had in een feestje ?
Ik ben iemand die daar nooit lang over na hoeft te denken dus, ja, graag !
Natuurlijk is het niet zomaar een feestje, vaak zijn daar een heleboel niet onbelangrijke genodigden bij.
Van dat soort feestjes hield ik wel.
Het was over een paar dagen dus ik had de tijd om me voor te bereiden.
Wel vroeg ik wat het thema of onderwerp of reden van het feest was, want misschien werd er verwacht dat ik iets mee zou nemen.
Nee, dat was niet aan de orde, het had te maken met de nieuwe politieke ontwikkelingen waarin weer een belangrijke stap gezet was en dat werd gevierd.
Gewoon gezellig, glaasje en hapje en wat communiceren met deze of gene.
Het leek mij prima en succesvolle voortgang kon niet genoeg gevierd worden, vond ik !
Ik ging weer verder met mijn gebruikelijke dagelijkse werkzaamheden.
Dat duurde niet erg lang.
Zoals gewoonlijk kon ik het niet nalaten, nieuwsgierigheid van een professionele journalist, om me wat te verdiepen in de reden van het feestje en wie er bij zouden kunnen zijn.
Het is natuurlijk altijd leuk om goede gesprekspartners en onderwerpen te vinden, soms kun je daar prachtige verhalen over schrijven.
Dus, ik zoeken bij de overheid wat er zo goed gelukt was, en ja hoor, op een gegeven moment vond ik een aanknopingspunt.
Een nieuw stuk wetgeving, waar ik nog nooit van gehoord had, was niet alleen bij ons, maar ook internationaal aangenomen.
Dat was een feestje waard.
Mijn nieuwsgierigheid was nu helemaal gewekt, temeer omdat ik geen idee had om wat voor soort wet het ging.
Na flink wat zoeken kwam ik er achter dat de overheid een wet in stand hield, waarvan het nut twijfelachtig was, maar die ook door het WCF gewenst was.
Ik schrok, er ging bij mij een lichtje branden, als zij iets wilden dan ……… !
Nu wist ik genoeg !
Dat was de club die zodanig frauduleus opereerde dat, mijns inziens, en met mij veel anderen, dat de wereld er bepaald niet beter van werd.
Goede medicijnen werden verboden en flut medicijnen van enkele “Big Pharma’s” werden, tegen hoge prijzen, verplicht gesteld.
Net zo goed als landbouw gifstoffen die de akkers steeds meer veranderden in gifgronden en de bio brandstof waarvoor uitgebreid bossen in binnen- en buitenland, werden gekapt.
Tegelijkertijd worden diegenen die de bossen kappen ten behoeve van de bio brandstof door de overheid gesubsidieerd.
Ook boeren werden aangepakt onder het mom van de fake klimaat opwarming door CO2 en zogenaamde natuurschade door stikstof.
Terwijl bijvoorbeeld in een aantal landen deze zogenaamde natuur alleen bestaat uit mens-ontwikkelde natuurparken.
Dus, er stond me wat te wachten op het feestje, ik moest me goed voorbereiden, niet agressief optreden maar wel, met takt en beleid, duidelijk kunnen maken wat mijn mening over deze zaken is en was.
Waarschijnlijk kwam ik nog wel een paar figuren tegen die mij zouden herkennen en ook meteen zouden weten wat mijn achtergrond was.
Mijn besluit stond vast, ik zou gaan, netjes, beheerst, maar indien de situatie zich voordeed ook duidelijk.
Vooral ook, veel informatie verzamelen.
Om nog wat extra informatie te hebben belde ik met Chloe, zij vertelde mij onder anderen dat zij ook op het feestje aanwezig zou zijn, vond ik leuk !
Ik wist genoeg en ging me de komende dagen weer bezig houden met mijn gebruikelijke werkzaamheden.
De dag van het feestje kwam snel naderbij en toen het zover was, mijn nette pak aan, keurig overhemd en stropdas, schoenen gepoetst, ik kon overal weer verschijnen.
Goed op tijd vertrok ik naar het centrum.
Parkeren was geen probleem in de garage van het WCF, voor medewerkers en gasten was het vrij parkeren.
Ik meldde me bij de receptie en werd meteen, met alle egards, begeleid naar de plaats waar het heuglijke feit plaatsvond.
En, daar zag ik Chloe.
Het ijs was meteen gebroken, en ik vertelde dat ik ook nog even zocht naar Jaxon die mij uitgenodigd had.
Samen liepen we wat rond, en ja, snel gevonden.
We hadden elkaar veel te vertellen en daarbij ging het voornamelijk over zaken die in de publiciteit nauwelijks bekend waren.
Alle drie waren we kritisch ten opzichte van de huidige ontwikkelingen die volgens ons, en veel anderen, tot onomkeerbare gevolgen zouden leiden.
Schade, materieel en immaterieel, die zo verschrikkelijk kon uitpakken dat het latere generaties zeer zwaar zou kunnen belasten.
Vooral de mRNA techniek in de vaccins kon voor grote schade aan het menselijk genoom zorgen.
Enfin, we lieten ons de hapjes en drankjes ondertussen goed smaken.
Chloe stootte ons aan, er was iets gaande.
Veiligheidsmensen kwamen binnen en gingen bij de ingangen staan.
Ik vroeg haar wat er aan de hand was.
— Oh, zo meteen komt meneer Schaap ook binnen, zo gaat dat altijd.
En ja, daar kwam hij, met nog een paar van die mensen in zijn nabijheid, ze stonden een beetje schuin achter hem aan twee kanten.
Ik kon er niets aan doen maar moest onwillekeurig aan WW2 denken, maar ja.
Hij nam plaats achter een daarvoor opgestelde tafel en er schoven nog een paar genodigden aan.
Hee …… ineens herkende ik een van hen, dat was Jace, van de eerste ontmoeting, die streng gereglementeerde vergadering.
Ik wees hem aan en ja, Chloe en Jaxon kenden hem ook, stond niet zo erg goed bekend.
Meneer Schaap sprak ons hartelijk toe en toonde zich verheugd over de grote opkomst.
Hij begon over het belangrijke succes dat, internationaal, de coronapas een opvolger had gekregen en deze geaccepteerd was zodat de verschillende landen deze niet langer hoefden te handhaven en hem konden laten vervallen, als het ware door de druk van de bevolking, maar de nieuwe was duidelijk beter bruikbaar.
Hij wilde verder gaan toen …………
Met veel geweld werd de hoofdtoegangsdeur opengegooid en een man, vreemd maar heel mooi gekleed, stapte binnen ………………
Geef een reactie